Kweetniet

Nee, ik  heb niet gestemd. Voor het eerst in mijn leven kon ik geen keuze maken uit al die politieke partijen, ik geloof dat het er dit jaar 21 waren, die op de kieslijst stonden. Natuurlijk, het was niet gemakkelijk, en ik vind eigenlijk ook dat je als inwoner van een democratie moet stemmen, maar het is niet anders. Er was geen enkel partijprogramma bij dat bij me past. Ik wil bijvoorbeeld dat de hypotheekrenteaftrek blijft, de benzineprijzen dalen, het loon van verplegend personeel, politie, leraren en (lokale) journalisten wordt verhoogd en dat we stoppen met het sturen van militairen naar heilloze missies in landen als Irak en Afghanistan. Verder wil ik dat het koningshuis wordt opgedoekt, de kinderbijslag blijft, de zorgpremies niet verder stijgen en dat we landen als Spanje en Griekenland niet langer steunen.  De euro heeft ons,  als ik al die geld- en economie-experts in de media mag geloven, veel goeds gebracht, maar ik merk daar als hardwerkende Hannes sinds de invoering toch maar bitter weinig van.  Nee, ik vertrouw ze niet meer, die politici in Den Haag. Nu beloven ze ons gouden bergen, maar over een paar dagen 'moeten' er weer compromissen worden gesloten. Dan tellen die beloftes die ze in de afgelopen reeks campagnes  aan 'ons' deden plotsklaps niet meer! Tja, waarom zou je dan in godsnaam gaan stemmen? Ze zeggen het een, en doen vervolgens het ander! Het is net als met die banken en verzekeringen: het gaat ze niet om ons, maar om hun eigen. Kijk naar Wim Kok, Wouter Bos, Gerrit Zalm of Jan Peter Balkenende. Eens stonden ze, zogenaamd voor ons, op de barricaden, en nu vullen ze met een brede glimlach hun  eigen  geldladen. Kweetniet, ja, die was ik echt vandaag. Hannes