Column Hannes: Dennetje

Het was me het weekendje wel. Ik heb me kapot gesjouwd! Eerst om vrijdagavond laat alle sinterklaascadeaus van de (klein)kinderen huiswaarts te brengen en als een raket in elkaar te zetten, en een dag later moest à la minute de kerstboom het huis in. Waarom? Ik weet het niet, maar volgens mij was heel Nederland afgelopen zaterdag en zondag in de weer met het meest erge karweitje van het jaar: het zetten van die takkeboom!  Ik heb er zo'n hekel aan! Ik wil al jaren een nepden, zo'n plastic exemplaar, maar die komt er bij vrouwlief niet in! 'Nee, ik wil een echte, schatje!', zegt ze met een lach, maar oh zo dwingend. En tja, wat moet je dan als trouwe echtgenoot? Je schikken in je lot! En dus moest ook ik zaterdag aan de bak. Eerst moest ik met ijskoude handen, onder toeziend oog van haar, een 'groene' boom 'zonder gaten'  uit de keihard bevroren bosgrond in Boschhuizerbergen graven, een boompje  minder merkt de gemeente Venray toch niet, die ik vervolgens  op mijn Inalfa-schuifdak van mijn bolide stapvoets rijdend naar huis vervoerde. Daar aangekomen ging het jaarlijkse ritueel verder met het voorzichtig 'want er mag geen naaldje stukgaan' door de openstaande schuifdeur naar binnen slepen van onze nieuwe huisgenoot. Ja, ook ik heb er, waarschijnlijk net als u, weer onnoemelijk jeukende handen aan overgehouden. 'En nu nog even het grotpapier en de kerststal van de zolder halen, engeltje!' Soms kan ik haar wel schieten, maar als we een uurtje later voldaan met een warme choco met slagroom bij de prachtig opgetuigde kerstboom zitten, zij in lingerie en ik met mijn kerstmuts op, jeuken niet alleen mijn handen meer: de kerst begint vurig voor mij en mijn volslanke, ietwat versleten dennetje!  'All I want for Christmas is you!'€¦

Hannes