Column Hannes: Knip en plak

Het is de journalistiek van tegenwoordig. De een meldt een nieuwtje of iets wat op een nieuwtje lijkt en hoppa, het redactionele knippen en plakken kan beginnen. Hoe lang is een primeur tegenwoordig jouw exclusieve bezit als journalist? Tien jaar terug was dat bij ons tenminste een halve dag: grofweg de tijd tussen het verschijnen van Peel en Maas en de ochtendedities van de krant. Bij spectaculair nieuws had je in de tussentijd hopelijk een stapel extra losse exemplaren verkocht. Aan het eind van het jaar 2014 heb je hooguit een minuut of tien het journalistieke rijk alleen. Zoveel tijd kost het de oplettende concurrent om jouw nieuws klakkeloos over te nemen op Twitter, Facebook en website. Meestal gebeurt dat (uiteindelijk) redelijk netjes, met bronvermelding naar jouw bericht. Maar vaak ook loopt het anders en heeft de gemiddelde nieuwsconsument al snel geen idee meer waar het oorspronkelijke nieuws vandaan kwam. Zo ging het ook donderdagavond, toen officier van justitie Roger Bos bij een L1-avondprogramma in een discussie over jihadgangers in Limburg meldde 'dat er ook situaties in Venray zijn'. Die situaties werden abusievelijk (?) uitgelegd als 'Venraynaar vecht voor Islamitische Staat' en daarna ging het populistische mediasneeuwballetje flink aan het rollen. Ook bij mij rinkelden meteen alle alarmbellen, maar, na samen met mijn collega's heel Venray ondersteboven te hebben gebeld, was vrijdagmorgen al snel duidelijk dat de jihadistische soep in Venray  momenteel (nog) niet zo heet wordt gegeten als ze werd opgediend. Natuurlijk zijn er, neem ik aan,  ook in ons Venray gasten die vanwege hun radicale ideaal nauwlettend in de gaten worden gehouden,  maar nee, tot nu toe en voor zover bekend is er (nog) niemand uit de gemeente Venray naar Syrië getrokken om geloofsgenoten te helpen. Gelukkig kunnen wij dat nieuws nu melden, in een journalistieke wereld waarin van echt onderscheidend vermogen vaak geen sprake meer is. Het knippen en plakken kan na het verschijnen van deze krant weer beginnen, maar denk eraan: ere wie ere toekomt. Hannes