Hoe is het toch met Louis Gooren?

20 juni 2019, 10:47 Algemeen

Voor de rubriek 'Hoe is het toch met?' deze week een gesprek met Louis Gooren. De oud-inwoner van Wanssum is professor op het gebied van endocrinologie en werd wereldwijd bekend om zijn onderzoeken op het gebied van transseksuelen en transgenders. Afgelopen weekend was hij even terug in Limburg.

De momenten dat professor dokter Louis Gooren (75) naar Noord-Limburg komt, worden minder. Opgegroeid in het naoorlogse Wanssum met 1200 inwoners en in een gezin met twee broers en twee zussen. "Ik heb een mooie jeugd gehad met liefhebbende ouders, die ons gestimuleerd hebben in alles wat we wilden gaan doen. Mijn vader was boer, hij stond in het dorp bekend als een vrolijke man. Mijn moeder had een luisterend oor, ook binnen de Wanssumse gemeenschap. Ze waren geliefd in het dorp, bij hun vijftigjarig huwelijksfeest zijn ze door de inwoners, zittend op een draagbaar, door het dorp gedragen. Ze hadden veel respect voor de andere mensen en dat respect kregen ze ook terug."

Op de middelbare school zat Louis Gooren in Venray bij de paters Franciscanen op het gymnasium. Ook aan deze periode houdt hij beste herinneringen aan. "De school was toegewijd, de paters deden hun best om ons ook cultuur bij te brengen. Er waren schoolconcerten en we bezochten musea. Ik hield van natuurwetenschappen, van mijn ouders mocht ik op de Katholieke Universiteit van Nijmegen geneeskunde volgen, met als specialisatie interne geneeskunde."

Gooren noemt het een fascinerende opleiding, waar hij onderzoek deed naar de werking en effecten van hormonen op het menselijk lichaam. "Onderscheidingsvormen van de mens. Waarom zien we eruit als man of vrouw, of voelen mensen zich niet prettig in hun lichaam, waardoor er een grote lijdensdruk ontstaat? Voor de mens zelf is dat belangrijk. Het is een betrekkelijk jong vak. Door observaties konden we hormonen gaan meten en werd het exacter. Ik heb twee jaar gewerkt in de Johns Hopkins Hospital in Baltimore (USA), dat geleid werd door de beroemde dokter John Money. Hij was leidend specialist op het gebied van transseksualiteit."

Louis Gooren was al eerder in contact gekomen met het vakgebied transseksuelen en transgenders. Hij was in 1973 al betrokken bij de eerste genderkliniek in ons land, waar hij in 1977 de leiding had overgenomen van dokter Gerhardus Hellinga. Gooren promoveerde in 1981 op dit vakgebied en werd in 1988 bijzonder hoogleraar transseksualiteit. "Ik heb dit vakgebied niet zelf uitgezocht, mensen hebben mij opgezocht door het vele onderzoek wat ik deed. In mijn jeugd had ik nog nooit gehoord van transseksuelen, maar ze komen overal voor. Bij mannen 1 op de 12.000, bij vrouwen 1 op de 30.000. Het zijn mensen die hun lichaam niet als hun eigen lichaam zien, die denken dat de natuur een fout heeft gemaakt. Door er artikelen aan te besteden in de vakliteratuur is er meer bekendheid gekomen van een proces van vele jaren, en de ontwikkeling ervan is nog steeds gaande. Je kunt er wel een mening over hebben, maar je hebt niet de bevoegdheid om het af te stoppen. Inmiddels zijn er klinieken voor kinderen en dat is goed. Wanneer ze een jaar of 16, 17 zijn kunnen ze behandeld worden. Eerst door een hormoonspecialist en daarna door een plastisch chirurg om vervolgens aan een normaal leven beginnen."

Bij zijn emeritaat (pensioen) in 2008 aan de Vrije Universiteit in Amsterdam kreeg Gooren een zeer hoge koninklijke onderscheiding, hij werd ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Daarnaast heeft hij een eredoctoraat aan de Hang Tuah University van Soerabaja, Indonesië.

Sinds zijn pensioen woont hij afwisselend op het platteland in Chiang Mai in Thailand en in Amsterdam, waar hij vier maanden per jaar verblijft. De keuze om in Thailand te gaan wonen, had met zijn werk te maken. Gooren was vaak in Azië, ook om lezingen te geven, en zocht een woonlocatie in Azië. In Thailand is hij blijven wonen.

Limburg is minder in het oog, maar wel nog in zijn hart. "Hier ben ik geboren, hier liggen mijn roots. Mijn broer Jan en zus Lien wonen nog in deze streek. Ik ben al zo'n vijftig jaar weg uit Wanssum, daar groei je langzaam uit. Ik denk dat mensen tot 55 jaar mij niet meer zullen kennen. Maar ik spreek het dialect nog steeds."

"Ik spreek het Wanssums dialect nog steeds"

Voor zijn werk op het gebied van transseksuelen kwam Gooren in de jaren tachtig en negentig regelmatig in de publiciteit, in vakbladen, op radio en televisie. Dat leverde de beroemde inwoner van Wanssum in 1989 de carnavalsonderscheiding Wiëndbuuleplak op. "Tijdens het feest werd ik aangesproken door een klasgenoot. 'Als jij op televisie komt zeg je nooit dat je uit Wanssum komt'… Een echte carnavalsvierder was ik niet, daar was ik door mijn werk misschien te serieus voor. Maar ik was aangenaam verrast door de onderscheiding van carnavalsvereniging De Wiëndbuul."