Peter Baars:
Peter Baars: "In Venray wonen mijn vrienden en heb ik mijn liefde Stephanie gevonden." Foto: Jolijn van Goch

Hoe is het toch met Peter Baars?

Algemeen

Twintig jaar lang reisde Peter Baars meerdere malen per week van Venray naar Venlo, waar hij als keeper van de Venlose Hockey Club (VHC) uitgroeide tot een betrouwbare sluitpost. Met Peel en Maas kijkt hij terug op zijn carrière en naar een nieuwe uitdaging bij de club, waar het allemaal voor hem begon: Mixed Hockey Club Venray.

Sportcomplex Herungerberg in Venlo was voor Peter Baars (35) twee decennia lang zijn tweede thuis. Als vijftienjarige jongen stapte de Venraynaar bij VHC in een avontuur, dat hem zou brengen in de hoofdklasse en het Nederlands zaalhockeyteam. Met gepaste trots kijkt clubicoon Baars terug op zijn hockeycarrière, die hij een uit de hand gelopen hobby noemt.

Bij de mini's van MHCV maakte hij kennis met hockey. "Ik wilde altijd ijshockey doen, ik denk omdat ik die sport een keer op televisie gezien heb. Jac van Lunen was mijn jeugdtrainer, hij had als gouden regel wie één helft keept, mag in de tweede helft spelen waar hij wil, zonder gewisseld te worden. Ik offerde me op om één helft op doel te staan, na rust speelde ik in de spits en scoorde regelmatig. Maar uiteindelijk ben ik toch in het doel blijven plakken."

Baars werd opgenomen in de Limburgse selectie en werd tijdens een gasttraining opgemerkt door oud-international Jacques Brinkman. Die tipte VHC over de keeperstalenten van de toen vijftienjarige Baars. "Ik kende VHC als grote club die net uit de hoofdklasse gedegradeerd was. Zelf was ik jongens-B van Venray op afdelingsniveau gewend en dan sta je als broekie tussen grote namen als Hans Werps (net landskampioen geworden met Oranje Zwart, Eindhoven, red.), de broers Van Soest en de broers Kurtz." De fanatieke Baars beviel de nieuwe uitdaging wel. Vijfmaal werd hij veldkampioen, even zo vaak degradeerde hij ook weer met VHC.

Drie keer per week reisde hij voor de trainingen van Venray naar Venlo. Daarnaast volgde Peter Baars aan de Haagse Hogeschool de opleiding bewegingstechnologie. Hij woonde in die tijd op kamers in Den Haag, maar pendelde steeds naar Limburg om de trainingen te volgen. "Het was een zware tijd, een enkele reis duurde 2,5 uur. Na de training ging ik terug naar Venray, de volgende ochtend om zes uur pakte ik de trein naar Den Haag, waar ik om half negen weer in de collegebanken verwacht werd. Tijdens de treinreizen kwamen de boeken tevoorschijn om te studeren."

In de zaal werd Peter Baars viermaal Zuid-Nederlands kampioen en promoveerde naar de hoofdklasse. De laatste keer was nog afgelopen februari, toen VHC na winst op Klein Zwitserland kampioen werd. "In 1999 kwam ik in contact met zaalhockey, met Venray had ik nog nooit in de zaal gespeeld. In mijn eerste jaar speelde ik een EK in sporthal Egerbos in Blerick met VHC. We werden later ook nog een keer landskampioen. Wanneer ik al die momenten terughaal, staan de resultaten toch wel erg mooi op je cv. Wat ik bereikt heb met VHC kunnen er toch maar weinigen zeggen. Dat ik twintig jaar heb mogen spelen, vind ik ook bijzonder. Zeker als keeper is dat niet vanzelfsprekend, je hebt altijd concurrentie. Mijn sterke punt was het spelinzicht, het reactievermogen was niet slecht. Ballen die je moest hebben, stopte ik ook. Ik ben geen type voor showreddingen, ik ben koel en zakelijk. Hoe groter de druk, hoe beter ik ben." Op 32-jarige leeftijd maakte Baars zijn debuut in het Nederlands zaalhockeyteam. Hij speelde in 2016 twee interlands, tegen Polen.

Na zijn studietijd keerde Baars terug naar Venray. "Venlo was gemakkelijker geweest, maar ik vind Venray nog steeds een mooie plek om te wonen. Het betekent voor mij thuiskomen, een ideale plek met alle faciliteiten en wonen in het groen. In Venray wonen ook mijn vrienden en heb ik mijn liefde Stephanie gevonden. We hebben een zoon Teun, en een verdere gezinsuitbreiding is over enkele weken op komst." Hij werkt bij Kersten Revalidatietechniek in Roermond, waar Baars de aanbesteding doet bij gemeenten en zorgverzekeraars.

Twee weken geleden nam de doelman op emotionele wijze afscheid van VHC. "Ik wist dat ik een publiekswissel zou krijgen. Bij het verlaten van het veld heb ik het rustig aan gedaan en gezwaaid naar het publiek. Na afloop liep ik een ererondje en ben een aantal mensen in de armen gevlogen. Na afloop kreeg ik van voorzitter Jeroen Bakker de waarderingsspeld van VHC, wat bijzonder is omdat niet vaak een individuele speler deze onderscheiding krijgt. Het was een eer en verrassing voor mij. Ik geloof dat ik alleen bij onze bruiloft emotioneler ben geweest. Twintig jaar VHC, het is een onderdeel van je leven. De club en de sport heeft me gevormd tot wie ik nu ben."

Peter Baars wil zich nu meer gaan richten op MHCV, de club waar het allemaal voor hem begon en hij nog steeds een warm hart toedraagt. Spelen met zijn vrienden in heren-2, en zijn opgedane expertise overdragen aan het eerste team, dat net gepromoveerd is naar de tweede klasse. "Daar heb ik over gesproken met Cornfield Kroon senior. Op het trainen en coachen van met name de verdedigende taken."

Uit de krant