Afscheid

Ik zal je missen, zeker weten. Niet alleen vanwege die onvermijdelijke sigarettenlucht waarmee je je altijd omringde, maar vooral ook vanwege je humor, verstand van zaken en openheid. Je draaide nooit om de hete brij heen en stond altijd voor 'ons' Peel en Maas en 'ons' burgers klaar. Natuurlijk, als wethouder ben je niet de vriend van iedereen, ook jij hebt zo je vijanden gemaakt in de loop der jaren, maar ja; dat hoort erbij als je zware besluiten moet nemen. Het gebeurt me niet vaak, maar ik moet het toch eerlijk toegeven: over jou ben ik de afgelopen periode veel positiever geworden. In het begin wist ik het niet zo met jou. Ik vond je wat belerend en veel woorden nodig hebben om je punt te maken. Maar mijn sympathie voor jou steeg toen ik een keer een symposium bijwoonde van jou, samen met de wethouders van sociale zaken van Gennep en Horst. Jij stak er qua kennis en verbaal vermogen ver bovenuit en waste je twee collega's even, op basis van argumenten en dossierkennis, flink de oren. En dat je als raadslid in 1993 toenmalig burgemeester Jos Waals openlijk de les las, getuigt natuurlijk ook van ballen. Je was leraar, raadslid, ambtenaar en wethouder, en je had zin om in die laatste functie ons Venray de komende vier jaar door de megaklus van zorgcentralisaties te loodsen. De kiezer besliste echter anders op 19 maart. De PvdA kreeg vanwege alle landelijke perikelen ook lokaal een flinke tik op de neus, waardoor we je als wethouder niet meer terugzien. Dat verdiende je niet, van allerlei door jou ontgonnen akkers moet de oogst immers nog komen, maar dat is ook de tragiek van de door jou zo geliefde politiek. Vanmiddag neem je afscheid en drinken we samen als gewone burgers een borrel op je kleurrijke politieke carrière. Met een welverdiend sigaretje erbij.

Twan, bedankt!

Hannes