Column: Treurnis

Ach, het is zo simpel: het start bij een opvoeding waarin normen en waarden centraal staan. Luister naar je ouders, naar oom agent, lieg niet en help elkaar als dat nodig is. Zet je eigen ego aan de kant, denk sociaal, blijf met je poten van de spullen van een ander af en, vooral, heb respect voor elkaar! Sorry, ook ik kan het niet laten om me te mengen in de discussie over de dood van die scheidsrechter. Ik ben er nog stil van, als vader, leider en sporter pur sang. Of het mij bevreemdt? Eerlijk gezegd: nee. Ik sta vaak langs en tussen de voetballijnen en zie de verruwing om mij heen toenemen. Vooral onder al die zelfbenoemde supporters. Verstand van het spelletje hebben ze meestal totaal niet, maar op de scheidsrechters en zijn assistenten zeiken, dat kunnen ze als de besten. En dat kunnen onze heren topvoetballers ook. Ze naaien elkaar kaarten aan, ouwehoeren om niks en trappen elkaar zonder blikken of blozen het ziekenhuis in. Van een voorbeeldfunctie is in de profwereld al jaren geen sprake meer. Ik zie F'jes geregeld net zo kermend, zogenaamd van de pijn, naar de grasmat duiken als Ronaldo in z'n slechtste dagen. De wil van de kinderen is, volgens mijn bescheiden mening, in veel gezinnen wet. Veel, zeg ik, want gelukkig zie ik ook nog kinderen die uit het goede hout zijn gesneden. Die niet zeuren, die niet klagen, en die met de oortjes gespitst naar de coaches luisteren. En die niet, als het kwik rond de 10 graden schommelt, met een drinkfles vol water 'want ik heb zo'n dorst' naar een training of wedstrijd komen. En je hebt geen zin om te douchen? Och, dan douche je toch niet! Ook al schrijft de club het voor, jij hoeft dat niet! Geef ze maar weer hun zin, leg ze maar weer in de watten, laat ze opgroeien in zelfingenomenheid en egoïsme. Het individu dat zich boven de groep plaatst, het begint daar. Ja, het zijn maar kleine dingen, maar het is een belangrijk begin van het huidige gebrek aan. Het gebrek aan groepsgevoel in de maatschappij. Een goede, stabiele  thuisbasis is de belangrijkste bagage voor een kind op reis naar volwassenheid. Waar is de opvoeding gebleven? Dat vraag ik me geregeld af. En zeker niet alleen op en langs het voetbalveld€¦ Hannes