Gevlucht uit Syrië
Venray | In deze serie nodigen we nieuwe Nederlanders/Venraynaren uit voor een kop koffie of thee en zijn we nieuwsgierig wat ze van Venray vinden. Deze keer: Mohammed (29) en Berivan (32) uit Syrië.
Op de fiets vanuit Venray naar zijn ouders in Duisburg. Dat doet Mohamad Wali, die eind 2020 in Nederland terecht is gekomen. Analfabeet. Heel leergierig. Open voor al het nieuwe in Nederland. We worden bij dit interview geholpen door Nadira, coördinator en jobcoach bij Kusters scholing & training. Mohammed en Berivan spreken Koerdisch-Arabisch. En een beetje Nederlands. De weg van Mohammed is gegaan vanuit Afrin, een klein dorpje in Syrië. Daar heeft hij geen opleiding kunnen genieten omdat er geen school dichtbij was. En ook door de oorlog zag hij daar geen toekomst voor zichzelf. Lopend en met busjes is in 2013 hij richting Turkije, Istanboel gegaan, het land dat er het dichtstbij lag. In Istanboel heeft hij zijn vrouw Berivan ontmoet. Zij had om dezelfde redenen Syrië verlaten. De vader van Mohamad kende vader van Berivan. De vaders hebben hun kinderen met elkaar in contact gebracht. Ze zijn samen een kopje koffie gaan drinken. Het klikte goed tussen hen, zij zijn daar getrouwd en hebben twee kinderen gekregen. Maar Istanboel was geen stad om te blijven. De kinderen kregen bijvoorbeeld geen geboortebewijs.
Nederland was een betere optie. Mohammed is gaan lopen, via een jaar in Griekenland (Athene), lopend door Albanië, Kosovo, Servië, Roemenië en op het laatst met de trein naar Nederland. Via twee AZC’s kwam Mohamad in Venray terecht. In een gesprek in het tweede AZC werd hem gevraagd waar hij graag wilde wonen. Als hij mocht kiezen dan graag dichtbij de grens met Duitsland, omdat zijn ouders en enkele jongere broers in Duisburg wonen, slechts zeventig kilometer daarvandaan. Mohammed kwam als eerste naar Venray, twee jaar later, nu een half jaar geleden is Berivan hem met hun twee kinderen gevolgd. De zoon is inmiddels acht en de dochter vijf jaar oud. Ze gaan beiden naar school en doen het daar goed. Ze redden zich al redelijk in het Nederlands. Mohammed en Berivan hebben beiden Nederlandse les. Om in te burgeren moet je achthonderd uur studeren en lessen volgen gedurende drie dagdelen per week. Ze doen dit met veel ijver want ze willen wat bereiken. Mohamad is altijd heel actief. Is een enthousiaste leerling op de opleiding Nederlands. Daarom is hem een parttimebaan als gastheer en schoonmaker aangeboden bij Kusters Scholing & Training. Hier volgt hij ook zijn taal- en inburgeringscursus. Berivan zou graag kapper of schoonheidsspecialiste worden. Maar eerst is ze bezig om Nederlands te leren. Ze zorgt ook voor de kinderen. Samen gaan ze graag wandelen in het Odapark en naar de speeltuin voor de kinderen. Hier in Nederland begroet iedereen elkaar. Dat gebeurde in Turkije niet. Mohamad en Berivan vinden dat heel prettig. Je zegt goedemorgen en je krijgt een vrolijk goedemorgen terug. Daar worden ze blij van. En ze zijn dankbaar voor wat Nederland hen biedt. Ze redden zich met Mohammed’s parttimebaan en een aanvullende uitkering. Ze kunnen brood kopen. Ze voelen zich mens hier. Dit was niet het geval in Syrië en Turkije. Ze hebben vrienden gemaakt onder de cursisten van de Nederlandse les. Volgens Arabisch gebruik kreeg Berivan een welkomstfeest toen ze in Nederland aan kwam. In haar nieuwe thuis bij Mohammed. Daar waren veel van zijn medeleerlingen bij aanwezig. Berivan voelde zich meteen heel welkom. Hun toekomstplan is een vaste baan voor hen beiden en een mooie toekomst voor de kinderen. Heb je tot slot een spreekwoord of gezegde dat je met ons wilt delen? Wat je geeft krijg je terug!
Kent u iemand die interessant is voor deze rubriek: mail een berichtje naar redactie@peelenmaasvenray.nl.
