Plezier en presteren
Venray | Vijftig jaar meiden- en damesvoetbal in Venray, met ups en downs, gloriedagen en mindere perioden. Het wel en wee van een doorsnee voetbalvereniging, maar met onuitwisbare herinneringen. Henk Goorts (66) en Linsey Jansen-Philipsen (33) maakten jarenlang deel uit van de damesafdeling en werden enkele maanden geleden nog in het zonnetje gezet omdat zij respectievelijk 50 en 25 jaar lid zijn van SV Venray. Zij schetsen samen een beeld van hun actieve periode.
In het tot café verbouwde tuinhuis in de achtertuin van Henk Goorts komen de tijden van weleer weer tot leven. Talrijke foto's aan de wanden, krantenknipsels, vaantjes, bekers, het café van Henk ademt voetbal. Anecdotes volgen elkaar dan ook in rap tempo op. Al zijn sommige niet bestemd voor publicatie, zoals het bezoek aan een chocolaterie tijdens een van de vele uitstapjes. Iets met erotische bakvormen en een chocolade speeltje dat iedere voetbalster mee naar huis mocht nemen. Linsey en Henk lachen als ze het verhaal vertellen. Ze laten niet het achterste van hun tong zien, voetbalgeheimen dienen dan ook bewaard te blijven. Linsey: "Hier hebben we heel wat feestjes gevierd, maar ook op de terrassen in Venray, de kantine. Weekendjes weg. We waren in al die jaren een hecht team. Op het veld, maar zeker ook daarbuiten. Zijn ook nog steeds vriendinnen van elkaar." Henk vult aan: "De meiden kwamen voor elkaar op. En konden feestvieren als de beste. Ze vielen hier in de tuin om, drie, vier meiden. Lagen ze te slapen, zo dronken waren ze. Dan werd er begonnen met shotjes, met slagroom, maar ook bier, wodka, Passoa en heel veel doosjes Flügel."
Plezier en gezelligheid stonden met kapitale letters geschreven, prestaties op het veld werden niet uit het oog verloren. Integendeel, het damesvoetbal in Venray bloeide jarenlang. Linsey 'Skippy' ('die naam heeft Henk me gegeven, omdat ik altijd zo stond te springen in het doel') was de betrouwbare sluitpost. Henk was de grote regelaar, het manusje-van-alles, het troetelbeest van de voetballende dames. "Trainers moesten altijd eerst aankloppen voordat ze binnenkwamen in het kleedlokaal. Ik liep er altijd rond, ook als de speelsters zich aan het omkleden waren." Hij was leider, keeperstrainer, assistent-trainer, masseur, legde tapes aan. "Als de dames problemen hadden, of ergens mee zaten, konden ze altijd bij mij terecht." In een huidige tijd waar grensoverschrijdend gedrag al snel op de loer ligt, was Goorts daar toen helemaal niet mee bezig. Voor hem was het de normaalste zaak van de wereld. "Nu zou dat niet meer kunnen", slaat Linsey de spijker op de kop. "Maar Henk was gewoon een van ons. Hij regelde alles, stond altijd voor iedereen klaar, je kon bij hem je ei kwijt. En als hij er weer iets uitgooide, dan hadden we zoiets van 'daar heb je Henk weer met zijn praatjes'. Dat is hoe hij is. Henk hoorde er gewoon bij." Goorts, niet op zijn mondje gevallen, is voor even stil. Dan komt hij tot de kern. "Je moet een vertrouwensband met de meiden opbouwen." Een batterij namen passeert de revue. Van Gert-Jan Wismans, Peter de Roock tot Mandy Passon, de zussen Sijmons, Jessie Pelzer, Auke van Lierop en ga zo maar door. Trainers en speelsters met wie ze werkten, lief en leed deelden, mensen met wie ze door dik en dun gingen. De mooie herinneringen, de sportieve hoogtepunten, blijven voor eeuwig in het geheugen gegrift. Hoogtepunten deelden ze samen. "Ja, de kampioenschappen in de tweede en eerste klasse. Het spelen op hoofdklasseniveau. Dat waren prachtige tijden."
