Geen feest in opvang
Venray | 'Geen feest in de opvang', zo luidt de kop van het artikel in Peel en Maas van vorige week. Ik kan me er iets bij voorstellen, al zijn het waarschijnlijk nog altijd betere omstandigheden dan in het oorlogsgebied. Het trof me dat de eerste wens van de Oekraïense Zaim was om zijn kinderen weer te zien, die met hun moeder in Duitsland verblijven.
Begrijpelijk maar onwillekeurig kwam de vraag even bij me op of het de bedoeling is het gezin t.z.t. in Nederland te herenigen. (Net als onlangs het geval was met de Syrische moeder wier zeven kinderen en man al ruim een jaar in een ander, ook veilig land verblijven) Logischer lijkt mijzelf om daarvoor het land uit te kiezen waar de meerderheid woont. In Zaims geval Duitsland. Zaim gaf verder aan hier zijn toekomst te zien en ik gun hem een - hopenlijk kort en tijdelijk! - verblijf in veiligheid hier.
Al verbaast me dat ook enigszins; de meeste Oekraiense mannen moesten dacht ik in hun land achterblijven om te vechten tegen de Russen, toch? Wanneer de oorlog voorbij is, zal het voor het land zelf het beste zijn dat alle vluchtelingen weer terugkeren. Ooit vingen we een miljoen Belgen op, die bijna allemaal weer terug gingen. Dat is het voordeel van opvang in de regio.
Dat Nederland beschouwd wordt als regio voor de Oekraine, duizend of tweeduizend kilometers verder, bevreemdt me ook enigszins. Dat wilde ik toch wel even kwijt.
P.J. Koopmans, Venray