Voor een schoon klimaat

Venray | De voordracht door dijkgraaf Patrick van der Broeck gehouden in de bibliotheek op 31 oktober was volgens de verslaggever leerzaam en indringend. Dat kwam ongetwijfeld door gedetailleerde informatie over wat precies de oorzaak was en wat er zoal komt kijken bij de aanpak van een dergelijke ramp veroorzaakt door weersomstandigheden die eens in de 500 tot 1000 jaar voorkomen. Dat de dijkgraaf de daarbij door het Waterschap gemaakte communicatiefouten onderbelichtte kunnen we een bekende menselijk trek noemen. Dat hij na de pauze, waarbij het onderwerp de klimaatverandering was, al snel verviel in de alom gemaakte fout om klimaat te verwarren met milieu valt hem strenger aan te rekenen. “Voor een schoon klimaat” stond er vorig jaar op de poster van D66 waarop het lachende gezicht van minister Jetten van Klimaat en Energie te zien was. Je kunt voor een schoon milieu zijn of een beter klimaat, maar een schoon klimaat is onzin. Toch zal er ongetwijfeld goed zijn nagedacht voordat deze poster werd gedrukt, dus deze vermenging is bewust gestuurd. Het gevolg is dan ook dat je dagelijks in de krant en op radio en tv opmerkingen hoort waarbij het woord klimaat wordt gebruikt, maar die in feite het milieu betreffen. Waarom?, vraag je je dan af. Het antwoord is dat de klimaatcrisis erin moet worden geramd, liefst meerdere malen per dag.  “Fear sells”, is de letterlijke uitspraak van een CNN-directeur tijdens een heimelijk opgenomen interview over het verschuiven van hun focus naar klimaat. Net zoals ons gedrag tijdens de coronapandemie gestuurd werd door angstpropaganda, zo moeten we nu massaal doordrongen worden van de klimaatcrisis. Extiction Rebellion krijgt alle ruimte voor hun extreme acties in musea en wordt zelfs op talkshowtafels uitgenodigd. Jesse Klaver roept dat de wereld in brand staat vanuit zijn net aangeschafte energielabel 7- woning. De media blijven niet achter door vrijwel dagelijks hittegolven, droogtegevolgen en overstromingen die altijd wel ergens op de wereld plaatsvinden prominent in beeld te brengen. De klimaatburgemeesters doen ook nog een duit in het zakje en beschuldigen minister Jetten van gebrek aan doortastendheid. En hij was nog wel voor “een schoon klimaat”. Het is nu of nooit!  Soortgelijk taalgebruik werd gehanteerd door de dijkgraaf, want, hoewel na de pauze het klimaat aan de orde zou komen, ging het al snel over milieuvervuiling en dan met name watervervuiling door medicijngebruik en microplastics. Wie is nou niet tegen milieuvervuiling? De klimaatdiscussie, die enkel en alleen dient te gaan over de opwarming van de aarde ( welke plekken warmen op en welke koelen af, hoe sterk is die verandering, welke factoren spelen hierbij een rol, in hoeverre speelt de mens hierbij een rol en welke maatregelen kunnen een wezenlijk positief effect bewerkstelligen?) , verdient aparte aandacht, niet alleen omdat het IPCC-rapport daar aanleiding toe geeft, maar vooral ook omdat er veel verwarring bestaat over de wetenschappelijke onderbouwing van de klimaatmodellen. In de wetenschap is het vinden van waarheid immers niet de uitkomst van een optelsom van eensluidende meningen, maar het resultaat van een open en eerlijke uitwisseling van inzichten en onderzoeksresultaten. Helaas vindt dit tot op heden niet plaats omdat belangengroeperingen dit weten te verhinderen. Misschien is er nog hoop en ontwikkelt de dijkgraaf zich zoals de Amerikaan Robert Kennedy, zoon van de vermoorde minister van Justitie en schrijver van “The Real Anthony Fauci”. Kennedy was namelijk een soort watermanager totdat hij stootte op kwikvervuiling e.d. in drinkwater. Van het een kwam het ander en uiteindelijk ontmaskerde hij de decennialange directeur van de Amerikaanse gezondheidsdienst als een handlanger van de farmaceutische industrie die miljardenwinsten boeken met de productie van experimentele, op gentherapie gebaseerde zogenaamde vaccins waarvan de effectiviteit en de bijwerkingen uiterst dubieus zijn.


Willem Smits, Geijsteren