'Donorkind heeft recht op waarheid'
VENRAY | Laura Puts kreeg 24 maart na 42 jaar van haar moeder te horen dat ze een donorkind is. En ook dat haar vorig jaar augustus overleden vader niet haar biologische vader was. De wereld van Puts stond plots op haar kop. Boosheid en blijdschap vochten om voorrang, waarna ze met volle overgave op zoek ging naar haar lang verzwegen wortels. Ze vond snel een halfzus en haar donorvader. "Donorkinderen hebben recht op de waarheid. Dat is misschien wel de belangrijkste boodschap van mijn verhaal."
Vóór 24 maart was het leven voor Laura Puts vrij overzichtelijk. Met haar man en zoon van veertien jaar woont ze in een rustig deel van de Venrayse wijk Brukske, verricht veel werk als fractieondersteuner voor Venray Lokaal en is betrokken met het wel en wee van haar dorp. Haar moeder woont enkele straten verderop en ze heeft een halfbroer uit een eerder huwelijk van haar moeder (is dus niet de zoon van haar vorig jaar overleden vader, red.). "Ik had in tegenstelling tot mijn moeder nooit een hechte band met mijn ‘opvoedvader’, zegt Puts. "Het was een harde man, niet echt sociaal, terwijl ik juist het tegenovergestelde ben. Zijn karakter heb ik niet. Heb me ook altijd voorgenomen om niet te zijn zoals hij. Maar nooit heb ik een moment gedacht dat hij mijn echte vader niet zou zijn. Hij had met mijn moeder afgesproken me nooit te vertellen over mijn werkelijke afkomst. Het moest een geheim blijven. Dat was ook het advies van de arts van de vruchtbaarheidskliniek destijds; het beste voor het kind is dat niet te vertellen.”
Maar Laura’s moeder kwam na de dood van haar man in gewetensnood en vertelde haar dochter haar geheim. ”Ik kon het eerst niet geloven. Het was zo onwerkelijk.”
Vertrouwen
Er kleven ook ongemakken aan de bekentenis van haar moeder. Het bleek dat ze na de geboorte van haar dochter in 1979 toch enkele familieleden en vriendinnen in vertrouwen had genomen. Om het geheim te kunnen delen. Puts kwam pas na 24 maart erachter dat veel meer familieleden en bekenden wisten dat ze een donorkind was. "Wist je dat dan niet?, krijg je dan te horen. Dat voelt ongemakkelijk", zegt de Venrayse. "Mensen die meer weten over jouw verleden dan jezelf, dat werpt een ander licht op bepaalde gesprekken die ik met ze had. Voelt vreemd, ook voor hen. Mijn moeder heeft soms spijt. 'Had ik het maar niet verteld', zei ze al eens. Maar ik ben haar enorm dankbaar, voor haar lef en eerlijkheid. Het heeft me al zoveel moois gebracht.” Na de bekentenis van haar moeder ging Puts, nieuwsgierig als ze is, een dag later al aan de slag met het ontrafelen van haar afkomst. Ze had snel beet. "Mijn moeder wist alleen te vertellen dat ze in 1979 in de buurt van Arnhem, in een witte villa, is behandeld door een arts."
Via Google kwam Puts er direct achter dat het om de gepensioneerde huisarts Cees van Waalwijk Van Doorn (1906-2001) ging die in de jaren zeventig en tachtig een vruchtbaarheidskliniek runde in Oosterbeek. Dat deed hij samen met zijn vrouw, die ook arts was. Zij was in die periode verbonden aan abortuskliniek het Mildredhuis in Arnhem. De kliniek van haar man had een wat schimmige uitstraling en kwam al eerder met regelmaat aan bod in de media, zoals bij Hart van Nederland en Jeroen Pauw. Ook dagblad De Gelderlander publiceerde er regelmatig over.
Laura Puts hoort na 42 jaar van haar moeder dat ze een donorkind is
Via haar speurwerk kwam Puts in een Facebookgroep terecht. "Mij werd geadviseerd een internationale DNA-test in Amerika te laten doen. Op 13 mei kreeg ik daarvan de uitslag. De DNA-code zette ik direct in andere DNA databanken als Ftdna en MyHeritage en een dag later had ik al contact met mijn halfzus Isabella uit Amersfoort. We schelen precies één week en zagen meteen allerlei overeenkomsten. Zij vertelde me ook meteen wie onze donorvader is. Johan heet hij, is inmiddels in de zeventig en woont in de Achterhoek. Ik nam contact met hem op en hij wilde me graag ontmoeten. Dat gebeurde op 25 juni. Het was voor hem en voor mij best emotioneel. Ik herkende direct van alles in hem. Een hele fijne man, erg sociaal. Hij besloot zich bijna tien jaar terug bij de FIOM DNA-databank te melden na een oproep te hebben gelezen van donorkinderen. Hij zei dat hij in die tijd wensouders wilde helpen met zijn sperma, nu wil hij de donorkinderen helpen met het achterhalen van hun afkomst."
Lees verder op pagina 10.
