'Als kok mijn draai gevonden'
Odessa | Sinds het overlijden van haar man zes jaar geleden had Anna Paniotova (60) het al niet gemakkelijk in Oekraïne, maar na de Russische inval, nu ruim zes maanden geleden, werd het leven compleet onmogelijk gemaakt. Ze kon door de oorlog niet werken en vanwege de grote onzekerheid zag ze geen andere uitweg meer dan te vluchten uit haar geliefde land. "Ik vond het nog steeds moeilijk om te gaan, maar dit was echt de beste optie. Ik ben blij dat ik uiteindelijk in Venray ben gekomen. Ik heb hier inmiddels mijn draai wel gevonden", vertelt ze in het oude schoolgebouw C van het Raayland College.
Vanuit haar appartement in de stad Odessa (Zuid-Oekraïne) kijkt ze uit over de Zwarte Zee. "Vanuit mijn appartement kon je de gevechtsschepen in de zee zien dobberen. De situatie werd steeds dreigender en mijn vrienden vertelden mij dat ik wel moest vertrekken. Het was gewoon te gevaarlijk. Ik ben nu zestig jaar oud. Als ik jonger was geweest, dan was ik denk ik het bij het leger gegaan om te vechten. Ik denk nog steeds iedere dag aan mijn huis en mijn vrienden daar. Ik weet ook niet precies hoe de situatie daar nu is. In mijn oude buurt zijn veel gebouwen verwoest. De oorlog doet mij ontzettend veel pijn en ik volg het nieuws op de voet."
Veel familie van Paniotova woont niet meer in Oekraïne. Het merendeel, waaronder haar zoon met zijn gezin, woont in Bulgarije. Toch was het volgens haar onmogelijk om te vluchten naar Bulgarije. "Mijn zoon heeft zijn eigen leven en dat wil ik niet verstoren. Ik wil, ondanks dat het niet altijd gemakkelijk is, voor mezelf zorgen. Via een vriendin ben ik uiteindelijk in Duitsland beland, maar daar was ik totaal niet op mijn plek. Toen ik moederziel alleen op een treinstation in Keulen stond, wilde ik terug naar huis, maar op dat moment kwam ik een hele lieve Oekraïense mevrouw tegen. Ze ging naar haar kleindochter in Sittard en toen ben ik uiteindelijk met haar meegereisd. Dat is de beste beslissing die ik heb kunnen nemen."
Via Sittard en Horst aan de Maas komt ze uiteindelijk aan in Raayland. Ondanks alle ellende van de afgelopen jaren loopt Paniotova in Venray rond met een glimlach op haar gezicht. "Ik heb een superleuke baan als kok bij restaurant Graaf ter Horst. Ook in Oekraïne was ik kok. Dankzij mijn nieuwe baan heb ik veel leuke en lieve mensen leren kennen. Ook als ik 's avonds laat weer terugkom van het werk maakt de bewaking altijd een praatje. Zelfs in de bus en op straat word ik met een glimlach begroet. Voor al deze dingen ben ik Nederland zo dankbaar."
Of Paniotova ook kan terugkeren naar haar appartement in Odessa, durft ze niet te zeggen. Momenteel weet ze bijvoorbeeld niet of haar appartement nog onbeschadigd is. Daarom wil ze zo goed mogelijk haar leven opbouwen in Nederland. Om dat voor elkaar te boksen volgt ze Nederlandse lessen en op die manier wil ze zo snel mogelijk de taal onder de knie krijgen. "Ik spreek al onder meer goed Engels en Duits. Ieder vrij uurtje dat ik heb zit ik in de schoolbanken om Nederlands te leren. Ik heb ook een hele enthousiaste leraar, dat helpt natuurlijk wel mee. Op termijn wil ik ook mijn eigen plekje in Nederland krijgen als ik niet meer terugkeer naar Oekraïne. Ik ben hier goed opgevangen door het Rode Kruis, maar uiteindelijk is ook de tijd rijp om weer verder te kijken. Ik wil graag op mijn eigen benen staan, zonder afhankelijk te zijn van anderen."
