Tussen hoop en vrees (2)
Alhaurín de la Torre | Ruud en Nicole Vermeer vertrokken rond de jaarwisseling naar Alhaurín de la Torre, een plaatsje in de Spaanse streek Andalusië om daar de trotse, nieuwe eigenaren te worden van een bed and breakfast en vakantiehuis. Ruim twee weken geleden zag het Venrayse echtpaar door hevige bosbranden hun levensdroom, Finca Sueño de Vida, bijna in vlammen opgaan. In deel 2 van tussen 'hoop en vrees' de start van hun avontuur.
Na een moeilijk en emotioneel afscheid van familie in Nederland komen Ruud en Nicole Vermeer op Camino las Barrancas 161 in Alhaurin de la Torre. "Wat een droomplek om ons te gaan settelen", kijkt het echtpaar terug op die eerste dag. "We konden niet wachten om te beginnen met het opknappen van onze prachtige stijlvolle huisjes. Maar eerst moesten we een weekje zien te bivakkeren op ons nieuwe plekje, zonder meubels, met slaapzakken en een straalkacheltje. We zijn begonnen met alles op te ruimen, want wat kunnen die Spanjaarden veel bewaren zeg. En nee, hier worden de huizen niet leeg opgeleverd. Ze laten alles wat ze niet meer willen gebruiken. Wat een rotzooi! De pan soep met kip stond nog in de keuken op het fornuis", lacht Ruud. Na een week komen de meubels vanuit Nederland. Het huis wordt ingericht, er is weer een stabiele basis om opnieuw te beginnen. De hulp van Ruuds zus en zwager zijn onmisbaar. "Zonder hun hulp hadden we het vele werk op de Finca nooit op tijd klaar gekregen. Die deadline was toch wel erg strak. En ook voor de mentale steun vonden we het fijn om hen om ons heen te hebben. Het gemis van de eerste verjaardagen, de familie, de vrienden en de stabiele basis in Nederland zorgde er toch wel voor dat we die steun nodig hadden." De eerste twee maanden verlopen naar wens en voorspoedig. Het zonnetje schijnt volop, het echtpaar loopt de bouwmarkten en woonboulevards plat, maakt lange dagen om alles in gereedheid te brengen voor verhuur. "We stonden moe op en rolden moe het bed in. Dag in dag uit", kijkt Nicole terug. "We klaagden niet, want wat voelde het fijn om aan dit project te werken. ’s Morgens opstaan en nog niet precies weten hoe je dag eruit gaat zien, werken tot in de late uurtjes. Het was juist die vrijheid waar we naar op zoek waren." Buiten de muren van de Finca komen ze vrijwel niet, af en toe is er een gelegenheid om een praatje te maken met de nieuwe buren. "Praatjes werden gesprekken, gesprekken werden bezoeken, en bezoeken werden vriendschappen. Wat dat betreft gingen we ons hier steeds meer thuis voelen. En toen kwam de maand maart, helaas werd ons tot dan toe rooskleurige verhaal toen toch wel meer een 'ik vertrek verhaal'."
In Nederland kondigen de eerste lentedagen zich aan, in Andalusië wordt het veel te nat. Voortdurende regen, een zandstorm op komst, modderregen in overvloed, het gebied wordt geteisterd door natuurgeweld. Ruud: "De witte muren werden bruin, alles zat onder de modder. De schouders eronder zetten en met schoonmaken beginnen was onze enige optie. Na vier dagen opruimen en boenen konden we het afsluiten. Dit weer komt normaal een keer in de acht jaar voor. Helaas kwam er nog een tweede storm, nog heftiger dan de eerste. Met nog meer modderregen, de dag voordat de familie van Nicole ons zou komen bezoeken. We moesten ons een weg banen door de spekgladde modder. Met alle kiertjes en gaatjes onder de modder probeerden we de huisjes in perfecte staat te brengen. Met tranen in de ogen, want we hadden het zo graag zo anders willen laten zien aan onze familie. Dat we alles perfect in orde hadden, dat we gelukkig waren, dat we onze droomplek hadden gevonden. De moed was ons aardig in de schoenen gezonken. Gelukkig haalden we veel positieve energie uit de dagen dat de familie hier was. En wisten we ons op te laden om de schouders er opnieuw onder te zetten." Lekkages en stroomproblemen volgen, de eerste boekingen zijn binnen, maar de huisjes kunnen niet verhuurd worden. Spanjaarden halen voor dit soort problemen de schouders op, Ruud en Nicole kunnen moeilijk wennen aan die nonchalante houding. Begin april krijgen ze alsnog hun eerste proefgasten. De eerste ontbijtjes en tapasschaaltjes worden gemaakt, de eerste barbecue- en dineravonden gehouden. "De gasten genoten van onze Finca, de omgeving en de vele mogelijkheden en bezienswaardigheden in de regio. Ook wij konden steeds meer genieten en kregen veel energie en voldoening van de geweldig mooie reviews, de leuke gesprekken en nieuwe vriendschappen. Daar doen we het allemaal voor." Ze zijn blij met de bezetting. Er komen kennissen, familie en vrienden op bezoek, maar ook andere gasten. "Het geeft veel vertrouwen dat ook de gasten die we niet kennen, die van over de hele wereld komen, erg te spreken zijn over ons mooie plekje hier in de bergen van Malaga. Een gast uit Nieuw-Zeeland schreef in zijn review. 'Wij zijn als vreemden gekomen, maar zijn als vrienden gegaan'. Daar krijgen wij nou energie van, en daar gaat onze levensdroom over, onze eigen Sueño de Vida. We hebben de draai te pakken!"
