Orlando: 'muziek is verslavend'
Venray | Na twee jaar hard werken presenteert Venraynaar Orlando Salarbux (53) met trots drie nummers. Met een cover en twee eigen nummers bewandelt hij zijn muzikale pad dat als het aan hem ligt nog een lange weg voor zich heeft.
Na de eerste vraag blijft het voor enkele seconden stil. Orlando Salarbux laat de vraag 'Waar zijn liefde voor muziek vanaf komt?' even bezinken. "De liefde voor muziek was er altijd al, ik heb me er echter nooit zo mee beziggehouden, om er iets mee te doen. Te gaan zingen, of muziek te schrijven. Dansen wel, dat deed ik al als klein kind. Dansen vond ik prachtig."
Hij lacht: "Maar als je ouder wordt, gaat dat niet meer zo soepel. Dan moet je dus een combinatie zoeken." Hij mist de muziek van vroeger. "Het is jammer dat hele grote radio- en tv-zenders niet meer de bands uit die tijd de aandacht geven. De tijden van Top Pop en Countdown. Echte muziek werd toen gewaardeerd, prachtige tijden. Bij die bands hoorde je de beats, de drums, de gitaren. Muziek met gevoel, die je heerlijk mee kon zingen en op dansen. Ik herinner me nog al te goed op de lagere school. Ik was tien en tijdens disco-avonden danste ik erop los. Vond iedereen mooi om te zien. Maar dat gevoel is er nog steeds. Als ik uitga of naar een feestje, dan kan ik helemaal losgaan. Ja, dat valt wel op."
De echte interesse in muziek ontstond bij het zien en horen van Billie Jean van Michael Jackson. "Dat solostuk van hem, betoverend hoe hij daar zijn act, zang en dans neerzette. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Ik weet ook nog precies wanneer het was. Met nieuwjaar 1983, de muziekdocumentaire Yesterday, Today, Forever kwam live op tv ter gelegenheid van 25 jaar Tamla Motown. Ik danste daarna iedere dag op muziek van Michael Jackson."
Twee jaar had hij nodig om de eerste resultaten van zijn inspanningen te kunnen presenteren. "Ja, het heeft lang geduurd. In twee jaar tijd heb ik de liedjes geschreven, maar daarnaast was ik ook aan het oefenen met zingen. Ik zie me zelf ook absoluut niet als een natuurtalent, ik moet harder werken, het duurt langer, maar uiteindelijk gaat het me steeds makkelijker af. Zingen, schrijven en gitaar spelen." Zijn ontdekkingsreis begon toen hij een paar nummers maakte, in zijn ogen niet de beste maar wel een mooie ervaring. Hij is nu pas waar hij wil zijn. "Ik wil nog meer met mijn stem en het zingen. Het maximale eruit halen. De moeilijkste hooks zingen, mijn kopstem leren ontwikkelen, zoals Prince zo goed kan." Orlando wil niet in een bepaald hokje, muziekgenre, geplaatst worden. Diversiteit, brede interesse in muziekstijlen spreken hem aan. Met zijn covers in het Nederlands en eigen, Engelstalige nummers wil hij zich breed oriënteren. "Ik schrijf op alles. Reggae, pop, futurefunk en rockballads. Het maakt me in feite niks uit. Ik kan niet telkens dezelfde stijl zingen, dat vind ik echt boring."
Eigen werk heeft zijn voorkeur, al is het zingen van covers en het schrijven van teksten erop een stuk makkelijker. "Eigen nummers zijn mijn ding. Ik hou er echt van creatief iets te bedenken. Dat spreekt me het meeste aan." In beginsel probeerde hij samen te werken met andere artiesten. Daar kwam hij snel van terug. "Dat is te veel werk. Sommigen waren in eerste instantie heel enthousiast, maar haakten vaak al na enkele weken af. Geen zin, teveel werk en tijd om erin te steken. Uiteindelijk besloot ik om alleen door te gaan." Het resultaat drie nummers van zijn hand. 'Ik ben mezelf niet meer', een cover van Eric Carmen (All by myself) en de eigen nummer 'Don't listen to you' en 'I want to know you'. Hij is meer dan tevreden over het uiteindelijke resultaat. "Het nummer van Eric Carmen heb ik in het Nederlands geschreven. Een hele uitdaging, want Nederlandse klanken zijn natuurlijk heel anders dan Engelse. Ik vind het wel mooi geworden, maar dat is natuurlijk een persoonlijke smaak."
'Er zijn veel manieren om uiteindelijk jouw doel te bereiken'
Orlando Salarbux was een gepassioneerd voetbaltrainer. Met hart en ziel stortte hij zich op dit vak. Zijn karakter zat hem uiteindelijk dwars. "Ik wilde altijd winnen en zien dat jongens die onder mijn leiding trainden, beter werden. Op een hoger niveau gingen voetballen. Ik heb geprobeerd om me aan te passen, maar dat zit niet in mijn karakter. Daarom ben ik gestopt." In coronatijd ging hij uit verveling en frustratie nummers van bekende artiesten nazingen. En kreeg respect voor mensen die kunnen zingen of een instrument kunnen bespelen. "Ik kwam erachter dat je een eigen draai aan nummers kon geven en toch in de melodielijnen blijven. In het begin vond ik het moeilijk, maar na veel oefenen merkte ik dat er veel manieren zijn om uiteindelijk jouw doel te bereiken." De toekomstplannen, ze zijn niet vastomlijnd. Orlando ziet wel waar het schip strandt. "Talent alleen is niet genoeg. Dan zou iedere finalist van een talentenshow de ene hit na de andere scoren met een prachtige stem. Dat is helaas niet zo. Maar muziek kun je niet stoppen, het is zo verslavend. Ik ben altijd creatief geweest en heb een sterk doorzettingsvermogen. Ik ben niet snel tevreden."
