Het doet ertoe!
Het is amper drie weken geleden wanneer ik dit schrijf: het hoogwater. En je zult wel denken, in Venray viel dit toch eigenlijk allemaal wel mee? Jup, true. Maar de trouwe fans van mijn maandelijkse blog weten dat ik zelf uit Well kom en daarover heb ik me wel zorgen gemaakt.
Mijn lieve oma en al haar buurtbewoners moesten alle inventaris omhoog zetten, een weekend lang weg uit hun huizen en maar afwachten of alles mee zou gaan vallen. Gelukkig hebben de dijken het gehouden en is er daardoor veel ellende bespaard gebleven!
Hoe vervelend deze situatie voor heel veel mensen ook was (en dan vooral gericht op Zuid-Limburg), het bracht ook echt iets moois met zich mee. Corona verdween even naar de achtergrond en wat ervoor terugkwam was een brok saamhorigheid. Samen ervoor zorgen dat het dorp niet verder onder water kwam te staan, samen ervoor zorgen dat de ravage minimaal bleef. Iets om stil van te worden.
Ik vond dit persoonlijk hèt voorbeeld dat de natuur ‘oppermachtig’ is. De natuur doet wat ie wil en niemand heeft daar invloed op. Ik vond het mooi om even te zien dat corona niet meer de boventoon voerde. Dat de mens uiteindelijk in zijn aard een sociaal wezen is en voor iemand klaarstaat wanneer nodig.
Ik hoop dat we dit sociale wezen binnenkort weer meer gaan en kunnen zien. We zijn goed op weg, want als je afgelopen week in het centrum van Venray gekeken hebt, èn net daarbuiten: zag je het ook. Samen werd ervoor gezorgd dat de kermis bij de Wetteling doorgang kon vinden en samen werd ervoor gezorgd dat ook de niet-kermisgangers lekker op een stoel in hartje centrum konden genieten van een hapje en drankje.
Die saamhorigheid, dàt sociale, draag ik een warm hart toe en ik hoop met heel mijn hart dat we dit kunnen uitbreiden en voortzetten na de zomervakantie!