Dertig jaar geleden
Castenray | Het was op 16 augustus 1982 groot feest in huize Eickmans aan de Deputé Petersstraat in Oirlo. Een wel heel bijzondere en niet alledaagse gebeurtenis had zich voorgedaan: de geboorte van een drieling! Drie meisjes, blakend van gezondheid, met de namen Madieke, Sanneke en Charlotte in de volgorde van de geboorte.
De drieling ging in Oirlo naar school en kwam op een gegeven moment bij juffrouw Suzanne in de klas. Toen die hoorde dat papa Willem Eickmans als hobby enkele schapen had die hij eigenhandig met een schaar van de wol ontdeed, leek het haar wel leuk om dat met de leerlingen te gaan bekijken. Er werd een afspraak gemaakt en op vrijdag 14 juni 1991 toog het klasje te voet naar de achtertuin van de familie Eickmans. Achter de tuin was een gedeelte van het weitje afgerasterd en daar stond een viertal makke schapen klaar om van hun warme wintervacht verlost te worden. Willem Eickmans greep een van de schapen en legde het dier vakkundig tussen zijn benen, zodat de knipbeurt zonder tegenstribbelen kon plaatsvinden. Willem gebruikte een speciale schaar met brede scherpe bladen. De ijzeren schaar was uit één stuk gesmeed en de bladen waren aan de achterkant verbonden door middel van een ronde veer. Door een knijpbeweging te maken, kon je ermee knippen en door de ronde veer sprong de schaar weer vanzelf terug in de oorspronkelijke stand. Een vernuftig voorwerp, zo'n schaapscheerdersschaar. Tijdens het knippen gaf Willem tekst en uitleg en vertelde hij onder meer waarom de schapen geschoren werden en wat er met de wol gebeurde. De kinderen keken vol bewondering en met veel aandacht toe. Uiteraard werd het tafereeltje door juffrouw Suzanne met een fotocamera - toen nog met zwartwit foto's - vastgelegd.
En nu dertig jaar later … De dochters van Willem Eickmans hebben inmiddels zelf drie kinderen in Oirlo op school en onlangs kwam hij de foto's van dertig jaar geleden weer tegen. Hij zag de datum erbij en dat bracht hem op een idee. Waarom nu ook niet dertig jaar later een schaapscheerdemonstratie voor het klasje van zijn kleinkinderen? Met de juffrouw van groep 3 werd een afspraak gemaakt en laat nu de klas van zijn kleinkinderen net aan kern 10 begonnen zijn met het verhaal 'Een schaap in de boom'. En dus toog juffrouw Marian op maandag 14 juni - exact dertig jaar later - naar de achtertuin van Willem. Bij aankomst had hij al een van zijn Mergellandschapen klaar liggen voor een knipbeurt. De kinderen stonden in een kring om hem heen en Willem kon het niet laten om eerst uit de uier een straaltje melk in hun richting te spuiten. De reacties van de kinderen waren heel gevat: "Jij hoeft niet meer naar de winkel, want het schaap geeft melk." Waarop een ander reageerde met: "Maar dan moet je wel eerst de corona eruit halen." In hun onbevangenheid stelden de kinderen ook tal van vragen: "Hoe oud wordt een schaap? Wanneer is deze jarig? Waarom heeft hij zo'n lange staart? Geduldig beantwoordde Willem alle vragen en de kinderen gaven zelfs aanwijzingen: "Ook een beetje de binnenkant knippen.."
Toen een kind aan Willem vroeg of hij het schaap geen pijn deed bij het knippen, maakte hij een vergelijking met het knippen van een kapper. Als reactie kreeg hij te horen: "Wat een gedoe, dat knippen", want de knipbeurt van het schaap nam aardig wat tijd in beslag. Uiteindelijk was het schaap - na nog een demonstratie met een grote, meer dan honderd jaar oude schaapscheerdersschaar - ontdaan van haar wintervacht. Willem vertelde nog over het nut van het vet in de vacht en wat er met de wol ging gebeuren. Daarna kreeg een jongen de vacht uit één stuk omgehangen, de herdershoed op en de -staf in de hand en werd door juffrouw Marian een groepsfoto gemaakt. Voldaan keerden de leerlingen met elk een flinke dot wol terug naar school. Daar vertelden zij in geuren en kleuren aan hun klasgenootjes van groep 4 wat ze allemaal hadden meegemaakt.
Ook dertig jaar later was de demonstratie een groot succes.
Foto dertig jaar geleden.
Foto: Juffrouw Suzanne Kessels.
