Thao en Luong Do
Venray | In deze serie nodigen we nieuwe Nederlanders/Venraynaren uit voor een kopje koffie en zijn we nieuwsgierig wat ze van Venray vinden. Deze keer: Thao (43) en Luong Do (53) uit Vietnam.
Luong: "In 1991 heb ik asiel aangevraagd in Nederland. Ik was drieëntwintig en had eerst drie jaar in Tsjechië een chemische opleiding gedaan. Vietnam was communistisch, Tsjechië ook. Ik was er niet gerust op dat ik na mijn opleiding veilig terug kon naar Vietnam. Vanuit het AZC in Amersfoort kwam ik in Drachten terecht. Daar heb ik de opleiding tot timmerman gedaan bij het Technisch Onderwijs Centrum en ook werk gevonden. Na drie jaar kwam ik via een vriend in Venray terecht. Hij werkte hier al en er was genoeg werk voor mij, zei hij. Kom hier maar wat werken in de zomer. Asperges steken en wat boerenwerk. Je mag bij mij logeren. Deze streek beviel mij wel. In 1997 solliciteerde ik bij een metaalbedrijf in Lomm in 1997 en kreeg de baan. Ik werk er nu nog steeds, als het kan tot mijn pensioen."
Thao: "Ik ben op mijn twintigste op vakantie naar Nederland gekomen. Ik had Thao leren kennen in 1998 in Hanoi in Vietnam. Hij kwam op bezoek bij mijn familie want hij kende mijn zus in Nederland. We gingen met zijn allen uit. Dat was erg gezellig. Ik volgde hem naar Nederland en werd al snel zwanger. Ik heb Nederlandse les gehad bij de Gildeopleidingen. Zodra onze dochter naar de kinderopvang kon heb ik werk gezocht. Zo kon ik de Nederlandse taal leren en mensen leren kennen. Ik solliciteerde bij het ziekenhuis in Venray en kreeg een baan op de schoonmaakafdeling. Daar heb ik twaalf jaar gewerkt en heb het er geweldig naar mijn zin gehad, met leuke collega’s die ook mijn vriendinnen zijn geworden. Tegenwoordig werk ik bij Vincent van Gogh voor Geestelijke gezondheid, op de kinderafdeling en bij geestelijk gehandicapte mensen. Ik wil graag mensen helpen. Dat doe ik het liefst."
Luong: "Ik ben geboren in een dorp vlakbij Hanoi. Op mijn zestiende verhuisde mijn familie naar een huis in Hanoi, waar mijn vader al werkte. Mijn opa en oma en moeder woonden nog in het dorp. Daar woonde ik door de week. In het weekend ging ik dan naar de stad. Het belangrijkste verschil tussen Vietnam en Nederland is de economie. Nederland is veel welvarender. In de jaren 1990 was Vietnam nog erg arm. Vietnam is zich nu flink aan het ontwikkelen. Dat zien we iedere keer als we er teruggaan. Nog een verschil is het vieren van het nieuwe jaar. Daarin volgen we het Chinese nieuwjaar. Elk jaar in februari vieren we dat met ongeveer twintig families in een grote zaal in Blerik. Daar kijken we het hele jaar naar uit."
Thao: "Om in contact te blijven met onze ouders en schoonouders bellen we een paar keer per week met elkaar. We gaan om de twee of drie jaar naar terug naar Vietnam. Onze ouders zijn ook op bezoek geweest in Nederland. We zijn met hen naar Amsterdam, Den Haag, Giethoorn, de Keukenhof en de molen in Merselo geweest. En natuurlijk naar het centrum van Venray, onze lievelingsplek hier. Vorig jaar en dit jaar konden we niet naar Vietnam door de coronapandemie. Ook in Vietnam heerst het flink. We hopen er volgend jaar wel weer heen te kunnen gaan, samen met onze drie dochters. Nog een tip voor een plek die je in Vietnam echt moet bezoeken: een Herinnerings Museum over de Vietnamoorlog in Ho Chi Minh Stad (Saigon)."
Hebben jullie een spreekwoord dat jullie met ons willen delen? ‘Huân võ Huân chông tát hiên dông cung can’: Als een man en vrouw het eens zijn kunnen ze de zee in het oosten leegmaken; dan kunnen ze alles aan."
Meedoen met deze rubriek? Mail dan naar redactie@peelenmaasvenray.nl.
