Thej mit d'n trekbuul
Venray | ‘Thej mit d’n trekbuul’, Thei Büddiger uit Castenray, werd in 1987 samen met Mary Servaes, de Zangeres Zonder Naam, door burgemeester Ruud Persoon van Sevenum onderscheiden met de ‘Zilveren Vlegel’. Beiden ontvingen deze cultuurprijs van Stichting Oogstcorso in Kronenberg voor hun inzet voor het behoud en de promotie van de Nederlandse cultuur en in het bijzonder voor hun inzet voor het Nederlandse lied.
Thei, geboren op 8 februari 1915, leerde al heel jong accordeon spelen. In zijn werkzame jaren, toen hij onder meer zijn boerenbedrijf in Castenray runde en samen met zijn echtgenote Grada de opvoeding van hun kinderen verzorgde, kwam het muziek maken enigszins in de verdrukking. Maar na een leven van noeste arbeid kon Thei gaan genieten van zijn pensioen. Hij gaf zich weer volledig over aan zijn 'trekbuul' en werd veel gevraagd voor bruiloften, verjaardagen, braderieën, markten, ouderenmiddagen, volksfeesten en wat dies meer zij.
Maar evenzeer kende hij optredens voor een groep studenten, van wie hij na afloop een warm en dankbaar applaus oogstte. Na een vrolijke ouderenmiddag kon Thei vertellen: “Weet je wat voor mij een enorme vreugde is? Wanneer ik op die oude gerimpelde gezichten een glimlach kan toveren en wanneer ik de lippen de woorden van mijn liedjes zie mee prevelen. Dat vind ik toch zo enorm!”
Het liefst speelde hij echter voor gehandicapten, waar hij de warmte, spontaniteit en ontwapenende eenvoud ondervond, die hem zo dankbaar en opgewekt stemden. Want vrolijkheid, eenvoud en spontaniteit waren ook voor Thei zeer kenmerkend. Hij maakte muziek en zong met een geestdrift en levensblijheid, die ook bij gevestigde musici niet onopgemerkt bleef. De bekende blinde zanger/pianist Jules de Corte introduceerde Thei in de jaren tachtig van de vorige eeuw bij radio en tv, waar hij enkele optredens verzorgde. Thei genoot nu ook bekendheid buiten Limburg. Met Jules de Corte kon Thei prima overweg. Wanneer ze naar Hilversum gingen voor opnames bij de KRO en NCRV, hadden ze altijd veel plezier onderweg.
En Thei kon ook bij de blinde pianist zijn humor kwijt. "Jules, we hebben één ding gemeen”, zei Thei dan, "we kunnen allebei geen noot lezen.” En een andere keer, wanneer Jules, wonend tussen Griendtsveen en Helenaveen, hem weer eens vroeg om mee te gaan naar Hilversum, zei Thei: "Jules, ik ga met je mee onder één voorwaarde, dat jij niet rijdt.” Dat was Thei ten voeten uit. Thei, in 1995 benoemd tot erelid van de folkloristische dansgroep De Hakkespits uit Venray, overleed op 10 september 1996 in Castenray, waar hij in het dorpscentrum geëerd wordt met een door de Venrayse beeldend kunstenaar Piet Hermans gemaakt beeldje.
Foto: Stichting Heemkundige Genootschap Castenray. Kijk ook eens op www.rooynet.nl. Daar vindt u tal van oude foto's, films, documenten en geluidsfragmenten. Ook kunt u daar oude jaargangen van Peel en Maas en het Genealogisch Archief van de Gemeente Venray inzien.
Werkgroep RooyNet