Tingting Liang
Venray | In deze serie nodigen we nieuwe Nederlanders/Venraynaren uit voor een kopje koffie of thee en zijn we nieuwsgierig wat ze van Venray vinden. Deze keer: Tingting Liang (34) uit Beijing, China.
"Anderhalf jaar geleden, op mijn 32ste, ben ik naar Nederland gekomen om bij mijn vriend Ning Ma te gaan wonen. Ik ontmoette hem in Beijing bij vrienden van mij. Hij was daar op bezoek bij een collega van hem. Hij moest weer terug naar Nederland waar hij al vijftien jaar woont en werkt als wiskundige. We hielden contact via videobellen. Ik ging een keer op vakantie naar Venray om hem beter te leren kennen en Ning kwam een keer naar China om mijn ouders te ontmoeten. En zo ben ik dus in Venray terechtgekomen. Nederlands leer ik bij Vrouwencentrum Eva. Ik vind de Nederlandse taal heel moeilijk. Maar door de lessen leer ik natuurlijk iedere dag. Ik bel ook vaak met een vriendin. We vragen elkaar dan iedere dag wat we die dag hebben geleerd. Het Jeugdjournaal en YouTube zijn ook heel goed om het spreken en begrijpen te oefenen. En om meer over de Nederlandse cultuur te leren. Via Eva heb ik nieuwe mensen leren kennen en ik ben lid geworden van een hardloopclub. Ook mijn vriend vindt het heerlijk om te rennen. We doen dat graag in de Geijsterse bossen en in Vlakwater. Ik ben geboren in Linzhou, in het zuiden van China. Op mijn 18de ben ik naar Beijing verhuisd om aan de universiteit Electronic Engineering te gaan studeren. Beijing ligt in het noorden van China, ik moest daar behoorlijk wennen aan de drukte van de grote stad en aan de andere manier van spreken. In het zuiden spreken we met een heel ander accent. Ik woonde daar eerst met drie studenten samen op een kamer van de universiteit. Na mijn afstuderen woonde ik in een klein appartement met twee vriendinnen. Ik heb daar zeven jaar gewerkt als Embedded Security Engineer. Wat ik mis uit China? Het eten. Elke stad in China heeft zijn eigen speciale gerechten. Ik ben gek op lekker en speciaal eten. En dat mis ik hier. We gaan hier soms weleens in een Chinees restaurant eten, maar ik kook toch graag zelf. Ik heb ook wat speciale ingrediënten meegenomen uit China omdat ik bang was dat die hier niet te krijgen zouden zijn. Mijn ouders wonen nog in Linzhou. Ze zijn beiden met pensioen. We bellen iedere week met elkaar om bij te praten. Ik ben enig kind. Dat komt door de een-kind-politiek van China. Wel heb ik zeven tantes, vijf van mijn vaders kant en twee van mijn moeders kant. Mijn ene oma had dus zes kinderen. In haar jonge jaren mocht dat nog wel. Tegenwoordig mag je in China wel weer meer kinderen hebben. Venray is voor mij een paradijs. Het is hier rustig. Het is hier lang niet zo dicht bebouwd met woningen, winkels en restaurants als in Beijing. In China woonden we boven op elkaar, hier hebben we maar liefst een heel huis voor ons tweeën. Met een voor- en een achtertuin. Tuinieren is mijn grote hobby geworden. Binnen ben ik tomaten- en paprikaplantjes aan het kweken om straks buiten in de tuin te zetten. Het is heel rustgevend om buiten bezig te zijn. Elke dag ga ik onkruid wieden in de voortuin. De buren maken vaak een praatje als ik daar bezig ben. Dat komt goed uit, want dan kan ik meteen mijn Nederlands oefenen."
Heb je een spreekwoord dat je met ons wilt delen? ‘San Ren Xing Bi You Wo Shi'. Wanneer drie mensen samenlopen, is minimaal een van hen goed genoeg om mijn leraar te zijn. Dit is een oud gezegde van Confucius. Niemand heeft het monopolie op kennis. We kunnen altijd wat leren van een ander. Dit spreekwoord houdt mij bescheiden, wat diep is ingebed in de Chinese cultuur."
Interesse om geïnterviewd te worden voor deze rubriek? mail dan naar redactie@peelenmaasvenray.nl.
