Astrid en Antoine
La Marina | Astrid Verstegen-Arts en haar man Antoine Verstegen, beiden 50 jaar oud, zijn tijdelijk terug in hun geboortedorp Venray. Het echtpaar verkaste vier jaar geleden naar La Marina aan de Spaanse Costa Blanca, maar vanwege de coronacrisis zijn Astrid en Antoine weer op hun geboortegrond. "We hebben nog altijd een appartement in Venray, maar als straks weer alles open is, dan gaan we weer terug naar Spanje", vertelt Astrid.
Het echtpaar heeft de boel aan de Spaanse kust goed op de rit. Astrid verkoopt woningen voor Casa Las Dunas en is de schakel tussen de koper en verkoper en Antoine werkt als verhuizer en planner voor het Belgische bedrijf Vagotrans. "We verzorgen het transport tussen de Benelux en Spanje. Bijvoorbeeld voor mensen die naar Zuid-Europa emigreren of voor bedrijven. Vanwege de coronacrisis is er minder werk, maar gelukkig kon ik tijdelijk bij mijn oude werkgever De Kievit Verhuizingen aan de slag", zegt Antoine.
Sinds 2003 had het stel al een huis in de Spaanse badplaats Torrevieja, maar dat het tot een definitieve overstap naar Spanje zou komen, was lange tijd onduidelijk. "We gingen er minimaal vijf keer per jaar op vakantie, maar emigreren is toch anders. We hadden het er weleens over en op een gegeven moment zei Astrid: 'Jij wilt toch niet naar Spanje emigreren'. Daar zijn we vanaf dat moment serieus over na gaan denken, maar ik was een beetje huiverig vanwege alle mislukte avonturen van emigranten die je op televisie weleens ziet bij programma's als Ik Vertrek. Ook bleek dat veel werkgevers in Spanje niet te vertrouwen waren en dat sommige mensen vaak lang op hun salaris moeten wachten. Daar hadden we natuurlijk allemaal geen zin in."
Het echtpaar Verstegen besluit uiteindelijk rustig te zoeken naar de mogelijkheden om zich definitief te vestigen in Spanje. De plannen raken in een stroomversnelling als Antoine een vacature ziet bij het Belgische verhuisbedrijf waar hij nog steeds werk voor verricht. Hij besluit te solliciteren, maar tegen de verwachting van beiden in werd hij uitgenodigd voor een tweede gesprek. "Het ging ineens allemaal heel snel, daar hadden we stiekem geen rekening mee gehouden. Ik kon er fulltime aan de slag en die kans heb ik toen aangegrepen." Astrid kon daarna al vrij snel aan de slag bij Casa Las Dunas en het stel betrok een woning in La Marina, op vier kilometer van het strand aan de Middellandse Zee. "We hebben er toen toch voor gekozen om te emigreren. Het was voor ons uiteindelijk makkelijk om die keuze te maken, we hebben bewust geen kinderen en kunnen daardoor wat makkelijker schakelen", vervolgt Astrid.
Hun woning in Venray wordt verkocht, maar er komt een appartement in Venray voor in de plaats. "We willen terug kunnen als we dat zelf graag willen en willen voor een bezoek aan Nederland niet afhankelijk zijn van vrienden of familie. Een eigen plek is dan wel makkelijk. We hebben het huis verkocht, want we zouden het niet van onze familie kunnen vragen om door het hele jaar heen onze woning en de tuin te onderhouden. Een appartement is wat dat betreft minder werk en heeft geen tuin."
De familie van Antoine en Astrid komt regelmatig over naar Spanje en daar heeft het stel ook alle ruimte voor. "Het contact met onze gasten is intensiever als ze bij ons zijn. In Nederland is het contact vaak vluchtig. Natuurlijk moeten wij vaak gewoon werken als er bezoek is, maar we toch hebben we meer tijd samen. Spanje is niet het einde van de wereld. Mijn ouders komen in normale omstandigheden zeker één keer paar jaar en de ouders van Antoine ook. We kijken regelmatig Nederlandse televisie en Antoine volgt nog steeds Goede Tijden Slechte Tijden", vertelt Astrid met een knipoog. Ze doet ook nog vrijwilligerswerk bij het dierenasiel. "Ik laat wekelijks asielhonden uit, dat vind ik heerlijk. Ik hou echt van dieren."
De strak blauwe lucht verveelt Astrid en Antoine nooit
De twee oud-Venraynaren zijn twee echte mensenmensen en bourgondiërs in hart en nieren. "We zijn niet van die types om op het strand te liggen, maar we vinden het wel heerlijk om op het terras te zitten of in een restaurantje. Ook vinden we het heerlijk om in ons huis in Spanje te zijn. We zijn dankzij ons werk veel onder de mensen. Dat hebben we ook echt nodig. We vinden het heerlijk om te werken."
In Nederland maakte Antoine en Astrid vaak lange dagen en nog steeds werken ze tijdens bepaalde feesten en evenementen bij Café Hulsman in het centrum van Venray. "Tijdens onze sollicitatiegesprekken hebben we direct aangegeven dat we vrij willen zijn met de Venrayse kermis, Kerstmis en carnaval. Dan werken we bij Hulsman en dat vinden we geweldig om te doen. Helaas is dat dit jaar allemaal niet doorgegaan, maar we hopen tijdens de kermis toch weer op een mooi feestje."
Antoine en Astrid groeiden op in de Venrayse wijk Veltum en gingen naar basisschool Coninxhof. "We hadden toen al een oogje op elkaar", vertelt Astrid enthousiast. "Maar dat durfden we toen nog niet naar elkaar uit te spreken. De vonk sprong pas later echt over. Inmiddels zijn we 12,5 jaar getrouwd, maar dat jubileum hebben we net als onze verjaardagen afgelopen jaar niet kunnen vieren. We halen de schade wel in, maar het is toch altijd leuker om dat op de dag zelf te vieren."
Zowel Antoine als Astrid hoopt snel weer naar Spanje te vertrekken. "De huizenmarkt trekt weer een beetje aan in Spanje, maar het toerisme ligt nog bijna volledig plat. Dat maakt het voor ons wat moeilijker. Gelukkig kan ik vanuit thuis wat werken voor Casa Las Dunas en we hebben in Nederland een kantoor in Leusden. Voor Antoine is er werk bij De Kievit, al kan hij ook thuis wat dingen doen voor zijn Spaanse werkgever."
In Spanje geniet het echtpaar vooral van de rust en het klimaat. "De strakblauwe lucht en het zonnige weer vervelen nooit", vertelt Antoine. "We zijn er echt op onze plek en Spanje is ons nieuwe thuis, maar we kunnen Venray zeker niet missen."
