Venray | Bij regionale dagbladredacties werken veel minder journalisten dan pakweg twintig jaar geleden. Bij huis-aan-huisbladen is amper meer iemand in vaste dienst en ook regionale omroepen moeten steeds verder terug, zowel qua personeel als qua middelen.
Natuurlijk is het goed dat er efficiënt gewerkt wordt om kosten te drukken. Het gevaar schuilt hem echter in de alertheid van de pers richting lokale politiek. Zo is in veel plaatsen al geen sprake meer van lokale nieuwsmedia. Hier en daar worden sites en berichten gesponsord door gemeenten om hun nieuws toch maar verspreid te krijgen. Van onafhankelijke berichtgeving is dan amper sprake. Het zet onze democratie op de tocht.
Vorige week had ik er weer twee aan de telefoon: kritische lezers. De een vond dat we te hard waren voor en over het CDA (‘het is een hetze’), de ander vond juist het tegenovergestelde. Die stelde dat het (ook) in Venray een ‘politieke puinhoop’ is. ‘Je hebt landelijk de Rutte-doctrine en lokaal heb je de CDA-doctrine’. Woorden in die strekking. Tja, wat hebben het er intern vaak over. Zitten we als redactie op de goede lijn? Wat speelt er in de samenleving? Zijn we niet te kritisch? Wat doen we met al die ingezonden brieven? Zijn we niet te links, zijn we niet te rechts? Ik kan jullie zeggen: of het nou het CDA, Venray Lokaal, de VVD, de SP of in van de andere is, alle partijen in Venray hebben we even lief.
Natuurlijk, er zal altijd een spanningsveld tussen (kritische) pers en politiek bestaan, dat kan niet anders, maar als redactie proberen we er zo objectief mogelijk mee om te gaan. Maar is er in onze ogen iets niet aan de haak of raar, dan melden we dat. Soms met een knipoog, soms zeer kritisch. Maar je kunt het met ons eens zijn of niet, journalisten, ook lokaal, zijn er om het nieuws te brengen, te controleren en te duiden. Met verslagen, interviews én columns en analyses, rubrieken waarvoor we in onze krant de laatste jaren steeds meer tijd en ruimte vrij hebben gemaakt.
Als redactie vinden we het ook belangrijk om op gemeentelijk niveau een belangrijk kanaal voor de informatievoorziening van de ‘raad naar de straat’ en andersom te blijven. Bestuurders moeten zich er ook terdege van bewust zijn dat ze door de samenleving worden gecontroleerd. Dat is goed voor gezonde bestuurlijke verhoudingen en voor de integriteit, een heet hangijzer de laatste weken in zowel het landelijke, provinciale als lokale debat. En als ze hun werk goed doen, dan kunnen we daar toch niks anders over schrijven? Zo simpel is het natuurlijk ook.
Maar het gaat er daarnaast tevens om dat journalisten oppikken wat er in een gemeenschap speelt: dat is belangrijk voor de sociale cohesie. Inwoners zijn vaak best trots op hun eigen woonomgeving. Dat kan gevoed worden door in de media te laten zien welke leuke en minder leuke zaken er allemaal spelen. Wij vinden dat zelf ook belangrijk: we wilden graag een eerlijk, oprecht en compleet verhaal neerzetten. Dan heb ik het over alles wat er nog fout gaat en beter kan op allerlei gebieden in de gemeente Venray, maar ook alles wat er al (heel) goed gaat. En dat is gelukkig ook heel veel. En, in tegenstelling tot wat sommige mensen denken, dat melden we ook! Natuurlijk!
Helder is dat lokale journalistiek gewoon onmisbaar is om de lokale politiek en het gemeentebestuur scherp te houden. Als luis in de pels. Als waakhond. Door zaken af en toe wat grondiger uit te zoeken. En door ruimte te bieden aan het tegengeluid van inwoners en ondernemers. Op journalistieke wijze. Want één ding staat buiten kijf: luis of waakhond, elke gemeente verdient journalistieke bijtertjes, geen schoothondjes. Ook lokaal.
Ron Koenen, hoofdredacteur Peel en Maas