Arno Haegens
Mombasa | Vanuit zijn woning in de Keniaanse stad Mombasa kijkt Arno Haegens uit over de Indische Oceaan. De tweede stad van het Afrikaanse land is sinds enkele jaren de vaste uitvalsbasis van de 57-jarige oud-Venraynaar. Haegens verliet Nederland in de jaren negentig en is sindsdien vooral in Afrika te vinden. "Sinds 1997 is Kenia mijn vaste uitvalsbasis. Normaliter ben ik veel het land uit voor andere missies, maar vanwege de huidige pandemie is ook hier alles anders. Ik woonde eerst in Nairobi, maar de stad werd steeds drukker, gehaaster en daarmee hectischer. We besloten te verhuizen naar de kust en het is echt fantastisch in Mombasa", zegt Haegens.
Momenteel werkt Haegens als zelfstandig communicatieadviseur samen met een samengestelde taskforce aan vier projecten in verschillende Afrikaanse landen. Binnenkort komt daar een vijfde project bij. "In Ethiopië word ik de teamleider van een project dat draait om de voedselvoorziening en de droogte in de Hoorn van Afrika. Daarnaast leid ik onder meer projecten in Malawi, Zambia, Ghana en Oeganda. Die projecten gaan respectievelijk over landbouw en voeding, handel binnen de COMESA-regio, werkgelegenheid en sociale bescherming en over rechtsorde. Nu werk ik veel vanuit thuis, maar als het straks weer enigszins kan dan ben ik weer veel buiten Kenia te vinden. Momenteel is dat nog erg veel gedoe vanwege het coronavirus, met coronatesten en quarantaineperiodes. Ook kun je in veel gebieden niet de juiste zorg krijgen, dus ik neem geen risico's."
De Europese Unie is momenteel de belangrijkste opdrachtgever van de communicatie-expert uit Venray. Voor zijn werk bezocht Haegens inmiddels al driekwart van alle landen op het Afrikaanse continent. In 1992 vertrok hij naar Zuid-Afrika om te gaan werken, maar een jaar later keerde Haegens alweer terug. "Ik was weer een illusie armer, het was niet vanzelfsprekend om destijds een baan te vinden. Met mijn toenmalige vriendin waagde ik de sprong naar Afrika, maar dat liep uiteindelijk op niks uit."
Eenmaal terug in Nederland vertrok Haegens al vrij snel weer naar het buitenland. Rome werd zijn nieuwste bestemming, maar daar zou hij niet lang blijven. Hij trok de stoute schoenen aan en betrad het hoofdkantoor van de wereldvoedselorganisatie (FAO, red.). "Daar liep ik een Nederlandse tegen het lijf en haar vertelde ik dat ik een baan zocht. Ik hoorde een tijdje niks en ging als reisleider aan de slag in Indonesië. Uiteindelijk kreeg ik een telefoontje dat ze mij in Benin (West-Afrika, red.) graag wilde hebben voor een project. Die kans heb ik toen met beide handen aangegrepen en uiteindelijk zou ik daarna gevraagd worden voor een missie in Kenia. Daar beviel het eigenlijk zo goed dat het in 1997 mijn nieuwe en vaste uitvalsbasis werd. Later heb ik onder meer ook nog gewerkt en gewoond in Zuid-Afrika, Oost-Timor, Tanzania, Egypte, Zambia, en Ethiopië.”
Hoewel Haegens erg op zijn plek is in Mombasa, zijn er ook zaken waar hij maar moeilijk aan kan wennen. "Ik blijf een Nederlander en ben aardig van de tijd. Pas moest ik naar de autogarage voor een kleine ingreep. Het zou maximaal een halfuur duren en uiteindelijk moest ik twee uur wachten. Dat kan hier allemaal. Je moet je er een beetje bij neerleggen anders hou je het niet vol. Het is een beetje de mentaliteit van mañana mañana. Dat is even wennen, maar het leven is daardoor veel rustiger en minder gehaast." Hij heeft de gewoonte om eens in de twee jaar naar Nederland te komen. Zijn 87-jarige moeder en zus wonen nog in Venray en een broer woont in Nijmegen. "Ik kom eigenlijk te weinig in Nederland. Mijn jongste dochter (13) heeft bijvoorbeeld nog nooit sneeuw gezien. Deze winter was daar de mogelijkheid toe, maar toen konden we gezien de huidige pandemie helaas niet komen. Mijn moeder is vier jaar geleden nog in Kenia geweest, dat vond ik wel bijzonder. Het is niet vanzelfsprekend dat je op haar leeftijd nog zo'n reis kunt maken."
In Mombasa woont Haegens samen met zijn vrouw en dochter (13). De oud-Venraynaar heeft met zijn vorige vrouw nog een dochter (21), maar die woont al sinds haar vierde levensjaar in Engeland. "In eerste instantie is dat een hele lastige situatie, maar het is ook een gewenningsproces. We hebben gelukkig de moderne communicatietechnieken, contact maken met Engeland en Nederland is dus heel gemakkelijk."
Kenia al sinds 1997 de uitvalsbasis van de oud-Venraynaar
Haegens is geboren en getogen in Venray. Hij verlaat Noord-Limburg op zijn negentiende om in militaire dienst te gaan op de Westenberg Kazerne in Schalkaar (Overijssel, red.). "Ik was natuurlijk dienstplichtig. Tijdens mijn diensttijd werd de toon voor mijn verdere leven gezet. Er bleek meer dan Venray. Toen ik mijn dienstplicht had vervuld, ging ik journalistiek studeren in Tilburg. Dat heb ik één jaar volgehouden. Ik vond het allemaal maar oppervlakkig. Toen werd het Nederlandse taal en letterkunde, maar dat werd hem ook niet."
Hij besloot een tussenjaar te nemen en vertrok naar Australië en Thailand om een jaar na te denken. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat Haegens ging studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. "Het werd communicatiewetenschappen met de keuzerichting ontwikkelingscommunicatie. Daar is de voorliefde voor Afrika eigenlijk verder gegroeid en is het balletje gaan rollen. Ik heb mijn scriptie ook aan de Universiteit van Kaapstand in Zuid-Afrika geschreven. Daarna heb ik het continent nooit meer losgelaten." Haegens is nu al plannen aan het maken voor zijn pensioen. Ondanks dat hij pas 57 jaar oud is, wil hij over een jaar over vijf toch wel grotendeels gestopt zijn met werken. "Er zijn heel veel plekken en landen op de wereld die ik nog wil ontdekken. Ik zou graag weer naar Latijns-Amerika gaan om daar weer van andere culturen te proeven. De kinderen zijn dan ook zelfstandiger, dan komt daar meer ruimte voor. Maar over die plannen ga ik eerst rustig nadenken. Het heeft niet veel haast."
