Nieuwe uitdaging voor Aniek
Leunen | Aniek Bosgoed-Drabbels stopt aan het einde van dit seizoen als speelster van Oranje Wit. De Leunse korfbalster (27) was nog geen zestien jaar toen ze als A-speelster debuteerde in de hoofdmacht. Na twaalf seizoenen blijft ze wel behouden voor Oranje Wit. Als trainer-coach van het tweede seniorenteam staat ze voor een nieuwe uitdaging. "Omdat ik binnen de club actief blijf, voelt het niet als een afscheid."
Terugkijkend op twaalf seizoenen Oranje Wit 1 kijkt ze terug op hoogte- en dieptepunten. Het drieluik met Prinses Irene om promotie naar de topklasse omvatte beide in haar sportieve loopbaan. "Het eerste duel was een absoluut hoogtepunt. Voor mijn gevoel is dat de beste wedstrijd die we als team de laatste seizoenen gespeeld hebben. Ik weet nog heel goed dat ik Kim (Hendrix, red.) na de wedstrijd aankeek en knuffelde. We waren supertrots! Helaas was deze strijd, die uiteindelijk pas na drie wedstrijden beslist werd, ook meteen een dieptepunt. Het blijft toch jammer dat ik nooit wedstrijden heb kunnen spelen in de topklasse." Samen met haar zussen Maureen en Dionne en moeder Jose was de 27-jarige fysiotherapeute een boegbeeld van de Leunse korfbalvereniging. Een sierlijke speelster, trefzeker, fanatiek en altijd strijdend voor iedere bal. Ze spreekt de hoop uit dat haar beide zussen behouden blijven voor de vaandeldrager van Oranje Wit. "Langs de kant zal ik volgend seizoen net zo fanatiek meeleven en meedoen. Ik denk eerlijk gezegd dat ik hen nog nooit vanaf de kijkerstribune heb zien spelen." Haar besluit om te stoppen stond al langer vast. Een jaar eerder wilde Aniek haar sportieve carrière al beëindigen. "Ik denk dat eigenlijk de meeste teamgenootjes wel verwacht hadden dat ik zou gaan stoppen. Vorig seizoen voelde het nog niet goed om die keuze te maken. Ik kreeg in september 2019 een flink auto-ongeluk en speelde pas na vier maanden weer een wedstrijd. Vlak daarna kwam corona. Ik besloot toch nog een seizoen door te gaan, maar al snel was ik heel zeker van de keuze om na dit seizoen mijn ambities in het korfbal anders in te vullen. Dat heb ik eigenlijk al in december 2020 gedaan en natuurlijk ook thuis verteld. Ze vinden het jammer en het zal raar zijn als ik niet meer in het veld sta. Maar ze begrijpen het heel goed."
Het bericht dat ze aan de slag gaat als trainer-coach van het tweede team, werd binnen de vereniging met enthousiasme ontvangen. "Ik was verrast door de berichtjes van mensen binnen de club. iedereen vindt het heel fijn voor me en ook echt bij me passen. De afgelopen seizoenen merk ik gewoon dat ik meer energie haal uit trainen geven, coachen en het begeleiden van trainsters dan het spelen zelf. Ik ben het korfballen zelf of het spelletje zeker nog niet moe. Maar als je op gegeven moment een soort van dubbele rol voelt in het veld, kijken als speelster en als trainster, dan moet je keuzes gaan maken."
De weinige wedstrijden in de afgelopen twee seizoenen door de corona-pandemie, maakten het besluit om te stoppen een stuk makkelijker. Het geeft het afscheid van de sympathieke speelster wel minder glans dan ze verdiend heeft. "Heel erg jammer, een echte competitiewedstrijd zal er niet meer inzitten", knikt ze bevestigend. "Ik hoop heel erg dat we richting de zomer nog wat wedstrijdjes of toernooien kunnen organiseren met omliggende verenigingen. Dan kan ik toch nog een keer het Oranje Wit-tenue aan. En anders gaan we dat binnen de selectie echt wel op een hele mooie en fijne manier oplossen. Vorig jaar zijn er ook enkele speelsters gestopt in de selectie. Toen de maatregelen het toelieten hebben we eigenlijk in een kleine groep een supermooie avond gehad als afscheid. Als team spelen we al jaren samen. We blijven ons echt nog wel opzoeken. Omdat je drie keer per week intensief met elkaar bezig bent en op zondag samen strijdt voor de winst, ontstaat vriendschap. En ik ben heel erg gelukkig met al mijn lieve teamgenootjes. En volgend seizoen blijven we elkaar zien, er is ook nog zoiets als een derde helft!"
Vanaf haar vijftiende traint Aniek Bosgoed-Drabbels al de A- en B-jeugd van Oranje Wit. De nieuwe uitdaging komt dan ook niet uit de lucht vallen. "Ik heb altijd al gezegd dat ik na het korfballen mezelf verder wilde ontwikkelen als trainer en coach. Een logische stap was om dit in ieder geval bij een seniorenteam te gaan doen. Ik ben heel blij dat daar nu ruimte voor is bij Oranje Wit. Onze nieuwe hoofdtrainer (Otto Hubregtse, red.) gaf in de eerste gesprekken al aan dat het zeker van meerwaarde zou zijn als er een vaste coach op senioren 2 zou staan, ook voor uitwedstrijden. Dus die functie kan ik mooi gaan invullen. Samen gaan we de selectie vormgeven, waarbij ik uiteindelijk een groot gedeelte van de trainingen en het coachen van senioren 2 op me ga nemen. Het bestuur en technische stimuleren me enorm, geven me heel veel vertrouwen."
Als speelster schuilde er al een trainer in haar. Tijdens de wedstrijden vaak genoeg dirigerend, aanwijzingen gevend en medespeelsters oppeppend. Continu bezig met coaching in het veld. "Ik ben inderdaad wel een kartrekker, dat zit in mij. Waar ik ook ben, ik ben altijd aan het coachen", zegt ze lachend. "Het wordt als trainer-coach een mooie uitdaging om de controle meer los te laten, uiteindelijk moet een speelster op het veld het vooral zelf en samen met haar team doen. Langs de kant kun je veel, maar eigenlijk ook heel weinig. Ik heb wel eens tegen een van onze trainers gezegd dat hij eigenlijk een groep van twintig vrouwen moest managen, dat kan een hele uitdaging zijn. Maar ik heb er zin in!" Persoonlijke doelen heeft ze zich al gesteld. "Ik wil me meer gaan verdiepen in het analyseren van wedstrijden, dus ook met video-opnamen. En verder wil ik er vooral voor zorgen dat alle speelsters als individu beter en sterker worden. Dat ze weten wat ze goed kunnen en ze daarmee ook in hun kracht zetten. Veel speelsters in de huidige senioren 2 en ook jeugd die overkomt hebben niet altijd een vaste trainer/coach gehad. Dus ik hoop dat ik ze nog een beetje extra kan motiveren en klaar kan stomen voor de toekomst." Op de slotvraag of ze ooit trainer wordt van Oranje Wit 1, laat ze niet het achterste van haar tong zien. "Laten we eerst hier maar eens mee gaan beginnen. Trainen en coachen kun je volgens mij doen totdat je 70 bent of zo. Maar ik hoop zeker nog langer actief te zijn. Ik hoop ook echt dat er meer vrouwen zijn die dit gaan doen. Het zou helemaal mooi zijn als Oranje Wit in de toekomst meerdere oud-speelsters heeft die bij de senioren aan de slag gaan. De tijd zal het leren!"
