'Bikkelhard, maar hart van goud'
Venray | Oud-burgemeester Hans Gilissen leerde zijn voorganger Jos Waals in 1992 kennen toen hij onder Waals als ambtenaar werkte. "Ik keek wel tegen hem op", vertelt Gilissen. "Jos was een imposante verschijning en hij had altijd wel snel door welke problemen er speelden. Ik heb vier jaar onder hem gewerkt als ambtenaar dat was niet altijd gemakkelijk. Als burgemeester heb je zware portefeuilles."
Na het aftreden van Waals begin 2010 hielden de twee altijd contact. Voor het coronatijdperk werd er nog regelmatig samen een glas wijn gedronken. "Vlak voor carnaval vorig jaar hebben we samen met bisschop Harrie Smeets een glas wijn gedronken in het bisschoppelijk paleis in Roermond. Dat waren altijd bijzondere momenten."
Gilissen genoot ook wel van de humor van Waals, al deelde zeker niet iedereen die mening. Daarnaast kon Waals op zijn tijd ook wel wat tegengas gebruiken. "Daar hield hij wel van. Hij genoot er ook wel van als iemand een andere opvatting had. Daar werd hij alleen maar scherper van. Ik dacht altijd van Waals dat hij nooit zou overlijden, maar dat is nu helaas toch gebeurd."
Stilzitten was nooit voor Waals weggelegd. Ook kwajongensstreken leerde hij nooit af, zo fietste hij nog steeds door de Grotestraat en was hij altijd in voor een geintje of stevige discussie. "Jos had het hart op de tong", vertelt Gerda van Stelten. Ze leerde Waals goed kennen in haar tijd als raadslid en fractievoorzitter van de lokale afdeling van het CDA. "Ik liep eigenlijk iedere maandagochtend wel even binnen op zijn kantoor. Meestal zat hij dan de krant te lezen en hadden we het over politiek, maar ook over het nieuws en over persoonlijke dingen. Hij was bikkelhard, maar kon in gesprekken wel heel persoonlijk worden. Hij had een hart van goud en maakte altijd tijd voor je."
Hoewel zeker niet iedereen met Waals door een deur kon, stond hij volgens Van Stelten wel altijd achter zijn personeel. "Hij verdedigde zijn ambtenaren. Daar was hij naar de buitenwereld toe heel goed in. Ik was ooit tijdens een milieuactie bij Jos thuis toen er buiten zijn woning werd gedemonstreerd er was zelfs politie bij. Hij zei toen: 'Kom we gaan rustig een wijntje drinken.' Hij bleef altijd heel rustig."
Waals werd geboren op 31 oktober 1943. Zijn vader Franciscus Joseph Waals was op dat moment burgemeester van Dreumel. In 1946 werd zijn vader burgemeester van Lichtenvoorde. Daardoor groeide hij op in de Achterhoek, maar na de hbs in Doetinchem liet hij de regio achter zich. Waals ging uit huis toen hij 18 jaar oud was. Na de militaire dienst ging hij sociale wetenschappen studeren aan de rijksuniversiteit in Groningen. Na zijn studie ging Waals aan de slag bij de stichting Natuur en Milieu Overijssel. Naar eigen zeggen werd hij toen een soort betaalde actievoerder. In Kampen kwam hij voor het eerst met politiek in aanraking en hij zette daar een lokale CDA-fractie op. Toen Waals 35 jaar oud was, werd hij burgemeester van de gemeente Nootdorp. "Ik wilde wel graag burgemeester worden, maar niet omdat mijn vader dat ook was", vertelde Waals in een interview met nieuwsblad Peel en Maas op 13 maart 2019. Uiteindelijk was hij van 1980 tot 1991 burgemeester van Nootdorp. Daarna ging hij aan de slag als burgemeester van de gemeente Venray.
'Jos was een imposante verschijning'
In zijn tijd in Venray had Waals ook veel contact met Joep Hahn, de laatste burgemeester van de gemeente Meerlo-Wanssum. Hahn kan zich de herindelingsgesprekken rondom de gemeentelijke herindeling in 2010 nog herinneren als de dag van gisteren. "Tijdens het Verdrag van De Hamert hebben we de dorpen van de gemeente Meerlo-Wanssum verdeeld over de gemeentes Venray en Horst aan de Maas. Ik had met Jos van tevoren al besloten wat er moest gebeuren. Dat moesten we alleen nog met de andere betrokken partijen, de burgemeester van Horst aan de Maas en de provincie, bespreken, maar wij wisten wel wat er moest gebeuren."
Hahn kon goed met Waals door een deur. De generatiegenoten, Hahn wordt dit jaar 77, hadden elkaar vanwege de coronapandemie al een tijd niet gezien. "Jos was een paar maanden ouder, daar was hij altijd wel trots op en dat vond ik prima. Ik heb nooit ruzie met hem gehad, maar als je tegen hem was dan kon dat wel eens lastig zijn. In onze tijd waren we twee moderne burgemeesters, maar nu zouden we ouderwets zijn. Jos kon weleens een grote mond opzetten. ik was meer op zoek naar draagvlak. Hij zei altijd waar het op stond en was een hele doortastende bestuurder. We liepen de deur niet plat bij elkaar, maar zijn altijd vrienden gebleven. Ik zal hem zeker missen."