Hulphond is stip aan Nica's horizon
Venray | Nica Versleijen worstelt al jaren met mentale problemen. Sinds drie jaar lijdt ze aan de eerstoornis anorexia nervosa en zit ze in de knoop met een dysthyme stoornis (chronische sombere stemming, red.). De komst van een psychosociale hulphond moet de 20-jarige Venrayse een boost geven bij haar herstel. De opleiding van zo'n hond kost al snel 7000 euro en die kosten worden niet gedekt door de verzekering. "Een hulphond is echt mijn lichtpunt aan het einde van de tunnel", vertelt Nica.
Ze startte een doneeractie en tot haar verbazing wordt er massaal gedoneerd, zelfs door mensen die ze niet kent. "Dat had ik nooit verwacht. Toen de eerste donaties zichtbaar werden, moest ik huilen van geluk. Ik had dit nooit verwacht. Heel veel mensen willen mij steunen en dat vind ik zo bijzonder."
Het verhaal van Nica is ingrijpend. Haar zelfbeeld is gekelderd na pesterijen op de basis- en middelbare school. "Ik durf niet meer alleen naar buiten te gaan, ben bang om pesters tegen te komen. De hulphond helpt ook met het overwinnen van die angsten. Ik heb ook al nagedacht over het hondenras dat ik graag wil. Het moet een sheltie (schaapshond, red.) worden. Een vriendin van mij heeft een hulphond en zij heeft er echt heel veel baat bij."
Nica, die sinds een jaar ook het stempel autisme heeft gekregen, woont de laatste weken op een gesloten crisisafdeling van een kliniek in Venlo. "Ik deed aan zelfbeschadiging en had suïcidale gedachten. Ik kon niet in Eindhoven blijven, waar ik onder begeleiding woonde. Nu gaat het weer wat beter en wil ik graag terug naar Eindhoven om mijn leven weer op te pakken en hopelijk krijg ik dan over een maand of vier mijn hulphond. Daar werk ik nu echt naar toe. Ik wil een leven zonder opnames. Ik wil geen opnames meer voor mijn eetstoornis en géén crisisopnames meer."
De eetstoornis heeft Nica leren relativeren. Door de anorexia heeft ze de dood in de ogen, maar op dat moment voelde dat voor haar niet zo. "Ruim een jaar geleden was ik 25 kilo lichter. Mijn hartslag was niet meer voelbaar en mijn benen werden helemaal blauw. Ik moest aan de sondevoeding en daarna ging het stapje voor stapje beter. Ik ben nog niet van mijn eetstoornis af, maar ik kan ermee omgaan. De eetstoornis heb ik denk ik al sinds de middelbare school. Ik had eetlijsten, telde iedere calorie die ik at en zat hele dagen thuis op de hometrainer. Dat doe ik gelukkig niet meer en ik voel me ook een stuk beter. De hulphond kan echt het laatste zetje in de goede richting geven. Daar hou ik me steeds aan vast."
Nica kwam een aantal weken geleden toevallig een therapiehond tegen over de afdeling waar ze nu verblijft. "Toen wist ik eigenlijk meteen dat dit een oplossing voor mij zou zijn. Ik heb het er met mijn begeleiders over gehad en het is in mijn zorgplan besproken. Ik heb ook al contact gehad met de organisatie Hond-Kat. Zij kunnen mij helpen met de opleiding van de pup. Ze willen mij graag helpen met mijn stip aan de horizon. Ik wil deze kans met beide handen aangrijpen."
'Ik hield eetlijsten bij en telde iedere calorie'
Inmiddels heeft Nica al ruim 4.000 euro opgehaald met haar doneeractie. Via www.doneeractie.nl/psychosociale-hulphond-voor-nica/-49816 is het mogelijk om Nica een steuntje in de rug te geven.
