Hart vur vastelaovend
Venray | 'As 'n klötje beej òw án de hând, Stoond pas net òp mien bieën', zingen Bjorn & Mieke in het fantastische lied ‘1000 sterre’. Toen ik het lied voor het eerst hoorde jaren geleden, kwam het me meteen bekend voor. Het was voor mij echt een feest van herkenning: want ook ik werd als ‘klötje’ zelfs al in de Maxi-Cosi meegenomen naar het ‘kriebelbal’ van carnavalsvereniging de Maasjoerts.
Dat er dit jaar dan ook helemaal geen ‘drie daag lol & plezeer’ (of in mijn optiek vier daag lol & plezier) plaatsvinden, zorgt bij mij voor een hart in duizend stukjes.
Waar ik vroeger bij de Maasjoerts (over de Maas) begon als dansmarietje en fanatiek meedeed aan de jeugdzitting in de buut, kwam ik in mijn Raayland-periode in aanraking met de vastelaovend bij de Pielhaas in de tent. Dit vond ik toen een wereld van verschil, maar als ik daar nu op terugkijk is het vooral de gelijkenis die me opvalt.
En niet alleen tussen Venray en Well, maar breed getrokken naar geheel Limburg. Want ook al ben je twee meter lang of juist klein, ben je kaal, getint, blank, spreek je dialect of juist volop ABN, kom je uit Limburg of juist uit een andere provincie: het maakt niet uit!
Ook al kom je verkleed in een jutezak, dos je je uit als indiaan of koop je een van de mooie carnavalsjassen (met petticoat): Iedereen is gelijk tijdens deze dagen. Het is een volksfeest bij uitstek, waar alleen maar positieve vibes vanuit stralen. Ja, ik ben bevooroordeeld en ben zoals jullie al lazen vanaf mijn geboorte al besmet met het ‘vastelaovendvirus’.
Ik ken genoeg mensen die alle hectiek rondom de vastelaovend niet begrijpen, en dat is ook prima. We respecteren elkaar in onze keuzes en meningen.
En dat respect en het gelijk zijn is een groot gemis dit jaar. Hopelijk kunnen we vanaf 11 november weer laten zien waar de vastelaovend goed in is: een fantastisch feest vieren waarin gelijkheid en respect vooropstaat!