Via Inalfa naar Michigan
Ortonville | Hoe is het toch met Jean Marie (60) en Monique Bertholee (52)? Het echtpaar verruilde begin deze eeuw Venray voor Ortonville (Michigan, red.) en heeft inmiddels hun draai helemaal gevonden in de Verenigde Staten. De twee belandden vanwege hun werk bij Inalfa Roof Systems aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. "In augustus was ik 41 jaar in dienst bij Inalfa", vertelt Jean Marie. "Toen we de kans kregen om hier te blijven werken, hebben we die met beide handen aangegrepen. Het bevalt hier uitstekend."
Jean Marie werkt vanaf 1979 voor Inalfa en in december 1986 leerde hij er zijn vrouw Monique kennen. Als de vonk is overgesprongen werkt het stel onder meer tijden samen in Italië en Engeland en in november 1996 gingen Jean Marie en Monique voor het eerst naar de Verenigde Staten. "Dat was in eerste instantie voor zeven maanden. Ik ben toen tot oktober gebleven en Monique ging al wat eerder terug naar Nederland. Er was steeds meer werk te doen en we zijn toen in januari 1998 voor twee jaar gegaan, samen met drie andere personen, en de rest is verleden tijd.”
Het gezin Bertholee woont ongeveer 35 mijl (56 killometer, red.) ten noorden van Detroit en in deze tijd van het jaar verandert die omgeving meestal in een sneeuwlandschap. "Negen van de tien keer hebben wij een witte kerst", vertelt Monique. "Dit jaar valt er wat minder sneeuw dan dat we gewend zijn. Je went eraan. Als mijn ouders hier zijn, dan genieten ze altijd volop van de sneeuw. In Nederland heb je dat natuurlijk stukken minder."
Monique en Jean Marie werken bij Inalfa op dezelfde afdeling. Monique werkt als prototype engineer en Jean Marie als senior prototype engineer specialist. "We nemen het werk niet mee naar huis. Thuis praten we eigenlijk nooit over werk. Dat doen we op het werk al voldoende, we kunnen dat makkelijk van ons afzetten."
Jean Marie is geboren in Haarlem en verhuisde in 1976 met zijn ouders van de Noord-Hollandse hoofdstad naar Venray. Dat was in het begin absoluut niet gemakkelijk volgens Jean Marie. "We woonden in Haarlem in een bovenwoning en in Venray gingen we in de destijds nieuwe wijk Brukske wonen. Ik sprak natuurlijk geen woord dialect, voor veel leeftijdsgenootjes was ik een buitenstaander. Toen ik eenmaal mijn draai had gevonden, ging dat gevoel snel weg."
Ook Monique is niet in Venray geboren, maar vanaf haar vijfde levensjaar woont ze er al wel. "Ik ben geboren in Delfzijl. Mijn vader werkte in de mijnen in Zuid-Limburg en toen die gesloten werden, verhuisden ze naar Groningen. Dat deden veel mensen in die tijd, maar ze wilden al snel terug naar Limburg. Dat werd uiteindelijk Venray." Via basisschool De Foekepot belandde Monique uiteindelijk via Jerusalem, de mavo en later de meao bij Inalfa. "Ik had er een zomerbaantje en ben eigenlijk niet meer weggegaan. Het bevalt uitstekend."
Jean Marie en Monique wonen sinds 1998 in de VS
Monique voetbalde jarenlang bij SV Venray. Als klein meisje hield ze zich staande tussen de jongens en bij de senioren speelde ze jarenlang in het eerste vrouwenteam van Venray. "Mijn vader is onder meer trainer geweest van SV Castenray en bij SV Venray. Ik ben wel met voetbal opgegroeid. Ook speelde ik in de zaal en voor het Limburgs elftal." Ook in de Verenigde Staten is Monique veel met voetbal bezig. Zoon Giovanni (17) voetbalt bij Brandon High School en daarnaast traint ze zelf ook nog altijd een team. "De sportbeleving is hier heel anders. In Nederland heeft ieder dorp een voetbalclub of andere sportvereniging. Hier sporten de kinderen en jongeren bij hun school en als je het op school goed doet, kun je een studiebeurs in de wacht slepen op een universiteit. Je sport dus niet alleen voor je lol, maar voornamelijk voor je toekomst."
Monique en Jean Marie hebben ook nog een dochter. De 19-jarige Daniëlle studeert inmiddels aan de Oakland University (Michigan, red.). "De school van onze zoon ligt op één mijl afstand, voor Danielle is het een half uurtje rijden en zij woont ook nog thuis", legt Jean Marie uit. "Voorheen gingen ze met de schoolbus, maar Giovanni heeft tegenwoordig een eigen auto en hij rijdt naar school. We zijn hier sowieso wel afhankelijk van de auto. Even een pak suiker halen in de winkel is er niet bij. De afstanden zijn een stuk groter, maar daar wen je vrij snel aan."
Het gezin Bertholee geniet in Ortonville, een plaats met zo'n 1.500 inwoners, vooral van de rust. "Het is allemaal een stuk minder gehaast hier. We hoeven op het werk niet in te klokken en als we een keer twintig minuten later beginnen, zegt niemand daar wat van. Je werkt dan gewoon wat langer. Het is wat gemoedelijker en daar genieten we erg van moet ik zeggen. Daarnaast hebben we thuis een tuin van vier hectare, dat is ook genieten. Gelukkig maait Giovanni tegenwoordig het gras. Daar was ik altijd wel even zoet mee."
Het is inmiddels alweer ruim drie jaar geleden dat het gezin Bertholee in Nederland is geweest. Tijdens het laatste bezoek werd niet alleen familie in Nederland bezocht, maar ook wereldsteden als Londen en Parijs werden bezichtigd. "We zijn met de hogesnelheidstrein naar Parijs gegaan. Dat was al een belevenis op zich. Ook voor de kinderen was dat een ongekend ervaring."
Met de ouders van Monique, beiden 82 jaar oud en woonachtig in Overloon, heeft het echtpaar nog wekelijks contact. "Vanwege de moderne technieken gaat dat tegenwoordig een stuk makkelijker. Toen we hier net woonden, was het allemaal wat ingewikkelder. Normaal gesproken komen ze ieder jaar een paar weken naar de Verenigde Staten. Dat is nu niet mogelijk, dus dat mis ik wel heel erg."
Jean Marie denkt niet dat ze ooit nog definitief terugkeren naar Nederland. "Maar je weet het nooit zeker. We zijn hier helemaal op onze plek."
