Zena Vollenberg
Venray | In deze serie nodigen we nieuwe Nederlanders/Venraynaren uit voor een kopje koffie of thee en zijn we nieuwsgierig wat ze van Venray vinden. Deze keer: Zena Vollenberg (55), geboren Jenkins, uit Groot-Brittannië.
"Woedend, gefrustreerd en heel triest was ik toen ik ‘s nachts op mijn telefoontje keek en zag dat de Britten 'ja' hadden gezegd tegen de Brexit. Zo jammer van de jarenlange samenwerking. Die heeft al 75 jaar vrede opgeleverd. Ik heb lang in Europa kunnen werken en reizen. En nu deze situatie. Ik zal weer een paspoort nodig hebben! Ja, echt balen. Om terug te komen op jouw vraag hoe ik in Heide terecht ben gekomen. Een kort antwoord: voor de liefde. We werkten allebei in Tirol in Oostenrijk. Ik was toen 28 en Peter 29. We begeleidden daar groepen kinderen die daar kwamen voor een skivakantie. Zulke groepsreizen zijn typisch Brits. Alles wordt in een pakket aangeboden. We regelden het onderdak in hotels, de skipassen, de contacten met de leraren en de avondactiviteiten. De kinderen hadden namelijk nog zoveel energie die ze kwijt moesten. Het was in mijn tweede jaar daar. Ik was inmiddels Gebietsleiterin geworden en had de leiding over heel Tirol. Met mijn auto reed ik door het hele gebied om overal bij te springen. Peter was een van de groepsleiders. Bij hem ging ik wel vaker kijken dan de rest en toen sprong de vonk over. Niet lang daarna zeiden we onze banen op en hebben we een mooie backpackers-wereldreis gemaakt. Naar India, Nepal, Hongkong, China, Thailand, Vietnam, Maleisië, Singapore, Indonesië, Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji, Hawai, Las Vegas, Los Angeles en weer naar huis. Onze relatie had zich verdiept, we wilden samen verder. Zou het Engeland of Nederland worden? Het werd Heide. Peter wilde graag in de buurt blijven van zijn uitgebreide familie en vrienden en dat vind ik prima. Ik voelde me toch al een wereldburger door al mijn jaren in het buitenland. Oorspronkelijk kom ik uit Thornbury in de buurt van Bristol, vlak bij de brug naar Wales. Vanaf het speelveld op school kon ik aan de overkant van het water de schapen in de wei zien grazen in Wales. Na de lagere en middelbare school ging ik naar de andere kant van Engeland om te gaan studeren: Frans, Duits en taalkunde op de universiteit in Norwich. Ik woonde daar op de campus voor studenten. Dat is heel anders dan hier trouwens. Onze dochter studeert Game art in Utrecht. Het is een crime om daar een kamer te vinden. In 1996 kwam ik dus in Heide wonen en vond ik werk als exportmedewerker in Kaldenkirchen omdat ik nog geen Nederlands sprak, maar wel Duits. Ondertussen volgde ik wel grammaticalessen Nederlands in Venlo. Ik luisterde altijd naar Radio 2 en op de televisie keek ik altijd naar de ondertiteling en het programma Lingo. Dat heeft mij goed geholpen om beter Nederlands te gaan spreken. Het inburgeren in Heide was best moeilijk. Je komt er niet zo gemakkelijk tussen. Ik was eigenlijk een dubbele buitenlander als Engelse en dan met een baan in Duitsland. Via de school van onze dochter kreeg ik ook meer contacten. En via de Engelse les die ik gaf, als lid van de dorpsraad en als vrijwilliger bij de lunchroom hier in Heide. Aan mijn docentschap op de Volksuniversiteit heb ik een fijn groep vriendinnen overgehouden. Tegenwoordig ben ik lid van Vocal Groep Transparant. Zo had ik iets wat van mij was, dus niet samen met mijn man. Mijn huidige baan is zelfstandig vertaler. Ik vertaal teksten vanuit het Nederlands en Duits naar het Engels. Bijna fulltime. Vooral teksten voor bedrijven, voor websites, persberichten en handleidingen. Je krijgt zo een kijkje in heel veel verschillende keukens. Dat maakt het zo boeiend."
Heb je nog een spreekwoord dat je met ons wilt delen: "'Absence makes the heart grow fonder': afwezigheid versterkt de liefde. Voor mij toepasselijk omdat ik zo ver weg ben van familie en vrienden. Toch zijn de banden heel sterk."
Interesse om geïnterviewd te worden voor deze rubriek? Mail dan naar redactie@peelenmaasvenray.nl.
