Venray | U heeft vast van hem gehoord. Van Don Quichot, de hoofdpersoon in de door Cervantes geschreven roman De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha.
Het boek vertelt de komische reisavonturen van een oude edelman die denkt dat hij een dolende ridder is. Deze hoofdpersoon, Don Quichot, is het stereotype van de idealist, een dwaze held die zich met zijn goede bedoelingen maar onpraktische daden min of meer belachelijk maakt. Ik zal u eerlijk zeggen. Ik voelde me de afgelopen weken en nu nog steeds een soort Don Quichot. Ben ik echt gek geworden? Wat ik nu zie, beleef, voel, is dat echt? Mijn collega's op de redactie voelen het ook zo. Waar zijn we in terechtgekomen? Ja, het is echt. We zijn als Peel en Maas tegen onze zin in een enorme politiek-bestuurlijke soap beland. Niet door onszelf, maar door een foutenfestival van twee overheidsinstanties. Die probeerden een kleine uitgeverij - in ieder geval tijdelijk - de mond te snoeren. Want dat ze samen hebben gespannen om het artikel over de gronddeals (nog) niet in ons 'krantje' te krijgen, is wel duidelijk. Het schrijven op poten van het waterschap, dat dinsdagavond naar de redactie van Peel en Maas werd gestuurd, aan de vooravond van de voorgenomen publicatie in ons 141-jarige nieuwsblad, uw lijfblad, ligt namelijk ook in het gemeentehuis. Zonder ons daarvan op de hoogte te stellen. Schijnt normaal te zijn. We stemmen het even af, houden het onder de pet en gaan weer vrolijk verder. We wisten het eigenlijk al, maar konden en kunnen het nog altijd niet geloven.
De secretaris-directeur van het waterschap schrijft als reactie op ons conceptartikel: 'Ik hecht er zeer aan een integere overheidsorganisatie te zijn. Daar hoort beantwoording van journalistieke vragen op een transparante wijze bij, maar wel binnen een termijn die recht doet aan de impact die het stuk mogelijk kan hebben. Ik vertrouw erop dat u vanuit uw journalistieke integriteit prudent omgaat met de belangen van alle betrokkenen, de gevolgen kunnen immers groot en (vaak) onomkeerbaar zijn indien onjuiste feiten eenmaal gepubliceerd zijn. Voor de volledigheid hecht ik er aan te benadrukken dat mijn reactie enkel het waterschap betreft. Opmerkingen ten aanzien van de gemeente Venray of de heer Loonen zijn uiteraard aan hen om op te reageren'.
Het is inderdaad lekker transparant als je dat schrijven aan ons vervolgens ook met de gemeente deelt. Of ben ik nou echt Don Quichot? Zie ik echt spoken? Want dan moet onze uitgever Christ me maar ontslaan en vlucht ik als Klein Duimpje met zevenmijlslaarzen terug naar het oh zo rustige Boxmeer.