'Ik mis het menselijk contact'
Venray | Meer dan helft van de mensen ouder dan 75 jaar zegt zich eenzaam te voelen. Thea Salomé (82) is ook eenzaam in coronatijd. De Rotterdamse, die 45 jaar geleden in Venray is komen wonen, had voor de lockdown een drukke dagbesteding.
Voor corona de wereld regeerde, spendeerde Salomé vier dagen per week aan het borduren, samen met andere ouderen. Inmiddels heeft Salomé het borduren thuis voortgezet, maar ze mist het contact met andere mensen enorm. Ook haar kinderen, achter- en kleinkinderen ziet ze tot haar spijt veel minder door de geldende coronamaatregelen. Salomé heeft een vogelkooi in de woonkamer staan. Er zit een grijze papegaai in de kooi. "Kareltje is mijn papegaai, ik heb hem al 35 jaar", vertelt ze. "Ik had eerst ook twee hondjes maar die zijn dood. Ik vond het altijd leuk om met ze te gaan wandelen, want dan maakte ik vaak een praatje met mensen die ook hun hond aan het uitlaten waren." Het is oppassen geblazen met Kareltje. Thea Salomé steekt een waarschuwende vinger op. "Het is geen lieve vogel, hij bijt. Normaal mag hij uit de kooi, maar dan moet je wel opletten." Uit voorzorg blijft Kareltje in de kooi. De nog vitale tachtiger, weduwe en alleenwonend, is niet bevreesd voor het coronavirus, ze is wel heel voorzichtig. "Ik ben niet bang om besmet te raken, ik zit toch alleen maar thuis. Ik ga een keer in de week boodschappen doen, dat wel. Tijdens de eerste lockdown kwamen mijn kinderen de boodschappen afleveren, dan zetten ze de boodschappen voor de deur. Nu doe ik het wel zelf, maar ik probeer te gaan wanneer het rustig is, dus vroeg in de ochtend of rond etenstijd. Mijn dochter haalde mij eerst weleens op en dan ging ik mee naar Tiel, maar dat mag niet meer." Er valt even een stilte. "Helaas." Salomé weet hoe ze moet whatsappen en mailtjes moet versturen. Daarnaast brengt ze veel tijd op Facebook door. "Iedereen gooit tegenwoordig alles op Facebook, dat lees ik dan. Ik heb vooral contact via zo'n klein dingetje, een iPad, een computer heb ik niet meer. Mijn dochter stuurt mij elke dag een appje met de vraag hoe het gaat, maar meer contact heb ik eigenlijk niet. Mijn wereld is heel erg klein op dit moment."
Achter de spreekwoordelijke geraniums zit ze liever niet, ze hoopt op betere tijden. "We konden enkele weken geleden gelukkig wel weer borduren met een clubje, maar dat wordt ook steeds kleiner. We waren eerst met 25 mensen en nu nog maar met zeven. Heel erg jammer, want het enige contact dat ik met die mensen had, was tijdens het handwerken. Ik kom niet uit Venray hè. Dan kom je er niet makkelijk tussen, al woon ik hier al 45 jaar." Ze neemt het leven zoals het is. De passerende postbode merkt ze meteen op. Buurtbewoners ziet ze vanachter het raam. Die zwaaien wel, maar persoonlijk contact blijft in deze moeilijke tijden tot een minimum beperkt. "Ik mis het menselijk contact heel erg, ik kan toch niet de hele dag met mijn papegaai gaan kwebbelen? De muren komen soms op me af. Andere hobby's heb ik ook proberen op te pakken, zoals puzzelen. Ik hoop dat het allemaal snel voorbij is zodat ik weer kan gaan handwerken, dat mis ik het meest. En dat ik weer een dagje kan gaan winkelen, in Venlo, of Roermond. Online winkelen vind ik maar niks."
