Vandaag geen bezoek
Het is een zondag in 2005, het jaar waarin er nog verzorgingshuizen bestaan en de winkelsluitingswet nog van kracht is. Het is een dooie boel op straat. Vanuit het raam van kamer 308 is er geen levensteken te bespeuren. Binnen de muren van het verzorgingshuis is het ook stil. Een minimale bezetting in het weekend. Geen vrijwilligers, dus geen activiteiten.
Voor de bewoonster van 308 komt vandaag geen bezoek, al heeft ze steevast een schaaltje chocolaatjes klaarstaan. Noodgedwongen heeft ze voor deze stille zondagen een bezigheid gevonden. Ze neemt uitgebreid de tijd om zich tot in de puntjes te verzorgen. Haar spaarzame dunne grijze haar krijgt een speciale behandeling in drie fasen. Ze vijlt haar nagels. Haar dunne, tere huid smeert ze in met crème. Het gaat langzaam, vanwege haar verlamde rechterhand.
Als er dan nog tijd over is, gaat ze klusjes doen. Ze verstelt haar ondergoed, want weggooien is zonde. Al deze klusjes doet ze met haar linkerhand en als die onwillig is, houdt ze de naald tussen haar tanden.
Zo geeft ze op zondagen zin aan haar bestaan.
Maar als het weer maandag is, hoopt ze op bezoek.
Er staat een schaaltje chocolaatjes klaar.
Cora Leek