Mohammads vlucht naar Venray
Venray | Mohammad Mohammad (31) moest Syrië in 2012 noodgedwongen ontvluchten. Het land waar dictator Bashar Assad nog altijd met de harde hand regeert, was voor hem niet meer veilig en Mohammad verliet zijn geliefde familie en vrienden in Damascus en belandde via omzwervingen door Libanon en Irak in Egypte. Daar maakte hij een keuze die zijn leven voor altijd zou veranderen. Mohammad stapte op een veel te kleine boot met ruim tweehonderd andere vluchtelingen naar Italië. "Het is de ergste week van mijn leven geweest. Nog steeds heb ik nachtmerries van die verschrikkelijke periode", vertelt Mohammad.
De boot waar Mohammad zich staande op probeerde te houden was zo'n twintig meter lang, de Middellandse Zee was ruig en meedogenloos, de nachten leken eeuwig te duren en de opvarenden waren aan hun lot overgelaten. Aan boord waren niet alleen jonge mannen zoals hij, maar ook gezinnen met kleine kinderen. "Er zijn mensen overleden. We zagen lichamen drijven van mensen die op andere bootjes van boord waren geslagen. Die beelden, ik krijg ze met geen mogelijkheid van mijn netvlies. Het is verschrikkelijk. Ik prijs mij dan ook gelukkig dat ik uiteindelijk in Nederland ben beland. Terug naar Syrië kan ik niet, want dat is voor mij te gevaarlijk."
Mohammad is nu zes jaar in Nederland en het contrast met enkele jaren geleden kan bijna niet groter zijn. Hij noemt zich tegenwoordig newderlander en is helemaal op zijn plek in Venray. Eind november werd hij voor het eerst vader en verwelkomde hij met zijn vrouw hun dochter Nathalie. "Ik weet niet goed hoe ik mijn gevoel onder woorden moet brengen. Ik ben vader en dat voelt onvoorstelbaar goed. Het is zo'n onbeschrijfelijk en machtig mooi gevoel. Ik was op slag verliefd."
In Venray voelt Mohammad zich thuis, al merkt hij wel dat hij door sommige mensen niet als persoon wordt geaccepteerd. Toch weigert hij zich gediscrimineerd te voelen. "Ik laat dat gevoel niet toe. Weet je, je kunt altijd wel in de slachtofferrol kruipen, maar daar is nog nooit iemand beter van geworden. Ik kijk voornamelijk naar mezelf en probeer zo dingen beter te doen. Als mensen mij niet accepteren om wie ik ben, dan is dat compleet hun probleem. Daar kan ik niks aan veranderen."
Mohammad ontvluchtte Syrië toen hij 23 jaar oud was. Hij werkte destijds bij een business-to-businessbedrijf in Damascus. "Een neef van mij moest in militaire dienst, maar weigerde dit. Vervolgens hebben ze hem gedood. Ik ben toen gevlucht omdat het voor mij ook niet veilig was. Mijn zussen en ouders liet ik achter. Als ik een broer had gehad, dan zou die ook gevaar gelopen hebben."
Eenmaal in Nederland woonde hij in zes asielzoekerscentra en kreeg hij na één jaar een verblijfsvergunning en een huis in Venray toegewezen. Inmiddels spreekt hij de taal vloeiend en heeft hij een baan. "Ik werd begeleid door Stichting Welkom op Weg, die statushouders helpt. Daarnaast deed ik wat vrijwilligerswerk. Ik ging ook naar de stichting om te helpen als tolk. Bij hen kreeg ik een baan aangeboden in 2016. De begeleiders die ik toen zelf had, zijn nu mijn collega's." Daarna kwam Mohammad bij Wouter Schambergen van Kusters Scholing & Training terecht. Daar organiseert hij trainingen en bijeenkomsten voor statushouders. "Ik help hen op weg in Nederland. Ik weet welke zaken zij allemaal tegenkomen en daar kan ik bij helpen. Ik heb veel vriendschappen opgebouwd in die periode en daar heb ik zelf ook veel profijt van." Hoewel het leven Mohammad toelacht, sloeg enkele maanden geleden ook het noodlot weer toe. Zijn moeder kwam plotseling te overlijden en Mohammad kon geen afscheid nemen. "Het is verschrikkelijk. Ik heb veel moeite met het plotselinge verlies van mijn moeder. Ik wil heel graag mijn vader en zussen ondersteunen, maar dat is gewoon niet mogelijk. Via de telefoon hebben we veel contact, maar je wilt gewoon een knuffel kunnen geven. Het is moeilijk om op die momenten in Nederland te zijn, maar daar moet ik mee leren leven. Ik heb mijn familie in 2015 voor het laatst gezien in Libanon. Gelukkig heb ik inmiddels ook in Nederland mensen waar ik op terug kan vallen. Ik haal veel steun en warmte uit mijn eigen gezin en mijn vriendenkring."