Theej Kellenaers mist zijn uitje
Venray | Venraynaar Theej Kellenaers gaat langzaam richting de tachtig. Voor hem geen reden om niet meer actief te blijven hockeyen en volleyballen. De nu 78-jarige nog actieve nestor van Hockeyclub Venray staat nog wekelijks op maandagavond op het kunstgrasveld van sportpark De Wieën. "Een mooie uitlaatklep en goed voor mijn conditie", stelt de vitale senior.
Kellenaers is een geboren en getogen Tegelenaar. Het oorlogskind (1942) uit een gezin van negen kinderen trouwde eind 1968 met zijn huidige vrouw Will. De woningproblematiek zorgde ervoor dat het jonge paar moeilijk aan een woning kwam in zijn geboorteplaats. Toen zijn vrouw in Venray een baan aangeboden kreeg als logopediste verhuisde Theej, werkzaam bij Océ van der Grinten in Venlo, samen met zijn jonge bruid naar de groeigemeente. Hij was in die tijd helemaal weg van paardrijden, maar nadat hij een eigen paard had gekocht was de liefde snel over. "De miskoop van het jaar", lacht Theej.
Hij meldde zich aan bij de Venrayse hockeyclub die destijds drie heren seniorenteams telde. Het eerste team was te hoog gegrepen, het derde team was een echt vriendenteam. Theej Kellenaers kwam zodoende in het tweede. "Die konden nog wel iemand gebruiken." In het elftal zaten heroïsche namen zoals Juul Coenen, die nog betrokken was bij de oprichting van de hockeyclub, Hans Poels, Peter Poels, Karel Holla, Cees de Vocht, Ruud van de Reis, Geert Vennekens en Piet Jacobs. Horecaman Jacobs, later bekend geworden van Buitenlust, werkte destijds in een hotel nabij het sportpark en zorgde op wedstrijddagen steevast voor koffie en bitterballen. "Gezelligheid was troef", blikt Kellenaers terug. "Na de wedstrijden een glas bier, of twee", zegt hij met een veelbetekende glimlach. "We genoten van het spelletje, maar vooral ook van de derde helft." Thuiswedstrijden werden afgewerkt op de huidige accommodatie, op twee grasvelden. Die maakten later plaats voor kunstgrasvelden, de 'buigzame stick' voor een 'stijve' en de voetbalschoenen voor kunstgrasschoeisel. De kleedlokalen en een kleine kantine uit die tijd moesten nog niet zo lang geleden wijken voor het nieuwe clublokaal. "Onwaarschijnlijk mooi, fantastisch, wat een mooi clubgebouw. Daar mag de vereniging heel trots op zijn." Bij het tweede team maakte hij overigens een glorieuze entree. Hij kan er smakelijk om lachen. "Bij de eerste wedstrijd was ik mijn schoenen vergeten. Kreeg ik een reservepaar van Frans Cup. Die waren wel enkele maatjes te groot. Zo goed als het kon heb ik de wedstrijd uitgespeeld. Ja, ik maakte meteen een goede beurt." Voor hem ligt op de huiskamertafel een briefje, met enkele anecdotes. "Peter Poels was onze keeper, een goede. Die kon een keer niet meedoen, moest een veldspeler de goal in. Dat ging niet zo fantastisch." Of dat de reden was, laat hij onbeantwoord. "Op de terugweg van die verre uitwedstrijd kwamen we erachter dat we vergaten waren onze keeper mee terug te nemen."
Aan zijn eerste hockeyperiode bij Venray kwam een einde toen steeds meer spelers van het tweede team afhaakten. Hij maakte uitstapjes naar de veteranenteams van Hockeyclub Tegelen en Helden, waar hij jarenlang lid was. Zo'n tien jaar geleden keerde Theej Kellenaers terug op het oude nest, bij het trimhockey. Leeftijd was voor Theej nooit een argument om de hockeystick en - schoenen op te bergen. Voor de foto poseert hij trots in een origineel Venray-shirt uit langvervlogen tijden. Op maandagavond is hij een druk bezet man. Eerst volleyballen, vervolgens als een speer naar het hockeyveld om daar nog anderhalf tot twee uur actief te zijn met de trimhockeyers. "Ik ben veruit de oudste ja", bevestigt hij de vraag wie het oudste in de groep is. "De meesten schommelen rond de vijftig, of ouder. Het leuke is dat de groep gemengd is. Dames en heren spelen samen partijtjes." Trouw is hij iedere maandagavond present. "Ik heb me aangemeld, dan vind ik ook dat je er bij een vereniging voor moet gaan. Dat is mijn mentaliteit." Door de coronacrisis werd de volleybaltraining op maandagavond meteen stopgezet. De hockeytraining ging eerst in aangepaste vorm door, maar ligt nu ook stil. Theej Kellenaers mist zijn wekelijkse, sportieve uitje. "Heel erg, lekker flink sporten is toch het mooiste dat er is."
