Knusse promotie in de huiskamer
Venray/Sion | Dr. Sarah Zandvliet (32) promoveerde op donderdag 29 oktober aan de faculteit Geneeskunde van de Vrije Universiteit in Amsterdam. Zandvliet, geboren en getogen in Merselo, onderzocht het hersteltraject van patiënten die zijn getroffen door een beroerte. De verdediging van haar proefschrift vond vanwege de coronamaatregelen plaats achter de laptop. "Ik miste de ceremonie op een podium wel, maar deze setting had ook wel iets", vertelt Zandvliet. "Ik ben ontzettend trots op het eindresultaat van zeven jaar hard werken."
De laptop van Zandvliet stond in de woonkamer van haar vriend in Nijmegen. Haar twee paranimfen (begeleiders van een promovendus tijdens de verdediging van een proefschrift, red.) stonden tijdens de verdediging aan haar zijde. "Ook mijn vriend en een fotograaf waren bij de verdediging aanwezig. Normaliter hadden er natuurlijk allemaal familieleden, vrienden en collega’s in de zaal gezeten, maar dat was nu dus helaas niet mogelijk. De promotie was wel via YouTube te volgen, dus gelukkig kon mijn vader het bijvoorbeeld wel live volgen. Aan het einde van de dag heb ik nog een digitale borrel gehouden via Zoom. Op die manier kon ik het toch een beetje vieren." Haar proefschrift met de titel: Spontaan neurobiologisch herstel en modulatie van sensomotorische functie na een beroerte, klinkt erg ingewikkeld, maar Zandvliet probeert het in jip- en janneketaal uit te leggen. "Ik heb onderzoek gedaan naar het herstel van de arm en hand bij mensen na een beroerte. We hebben mensen intensief gevolgd tot een halfjaar na de beroerte om te kijken hoe ze herstelden. Daarnaast hebben we hersensignalen gemeten. Met de verzamelde gegevens kunnen we beter inschatten wat de kans op herstel is van iemand die een beroerte heeft gehad. De eerste drie weken na een beroerte zijn cruciaal. Als je dan bijvoorbeeld al een vinger kunt bewegen van een verlamde arm, is de kans groot dat je arm goed zal herstellen en deze later ook weer kunt gebruiken. Bij sommige mensen die in de eerste weken nog niet hun vinger kunnen bewegen, zien we later toch nog ook een heel goed herstel. Als we dit kunnen voorspellen op basis van hersensignalen, kan er sneller een passend behandelplan gemaakt worden. Als we weten dat dit niet gaat gebeuren, dan kunnen we overschakelen naar een behandelplan waarbij veel aandacht is voor aanpassingsstrategieën zoals bijvoorbeeld koken met een arm."
"Het onderzoek werd gecoördineerd vanuit het AmsterdamUMC. Maar we zijn eigenlijk in het hele land geweest. We werkten vanuit een omgebouwd taxibusje. Daar stond alle apparatuur in en we reden naar de patiënten toe. Bij patiënten thuis, maar ook op de stoep van verschillende ziekenhuizen en revalidatiecentra." Zandvliet werkt sinds 2019 in Zwitserland aan de vooraanstaande polytechnische universiteit van Lausanne (EPFL) binnen het revalidatiecentrum in Sion. Daar komen volgens de jonge doctor theorie en praktijk perfect samen. "Deze universiteit staat ontzettend hoog aangeschreven en is terug te vinden bij de beste universiteiten ter wereld. De mogelijkheden en budgetten voor onderzoek zijn hier heel goed. Het is fijn werken hier en ook de omgeving is fantastisch. Momenteel werk ik onder anderen aan een app voor mensen met een beroerte. Revalidatie na een beroerte is vaak een levenslang proces waarbij je constant jezelf moet blijven motiveren om te oefenen en verbeteren. Er is veel informatie te vinden maar het is lastig voor mensen om te beoordelen wat nou precies voor hen relevant is. Met de app willen we gepersonaliseerde informatie, oefeningen en motivatie bieden, een leven lang." Sinds zondag 1 november is ze weer in Sion. Ondanks dat het haar goed bevalt in Zwitserland, denkt Zandvliet wel weer terug te keren naar Nederland. "Zoals ik al aangaf, de omgeving is prachtig. Je kunt hier goed wandelen en binnenkort, als de situatie rondom covid-19 het toelaat, kunnen ook de ski's weer uit de kast worden gehaald. Dat zijn pluspunten natuurlijk, maar mijn vriend en familie wonen allemaal in Nederland." Hoewel Zandvliet weinig binding meer heeft met Venray, komt ze nog regelmatig in haar geboortestreek. "Mijn vader woont in Overloon, daar kom ik regelmatig. Mijn vrienden van het Raayland College wonen inmiddels ook niet meer in Venray en omgeving, wat dat betreft is het contact met de stad wat verwaterd. Toch is het altijd goed om terug te komen."
