Ervaren Van Dijk is rustiger
Venray | De handbalsters van Manual openen het seizoen in de eerste klasse met een uitwedstrijd tegen PSV 3. Het duel op zondag 27 september in sportzaal De Tempel in Eindhoven begint om 12.15 uur. Na een maandenlange gedwongen rustpauze popelt speelster Loes van Dijk om weer aan de slag te gaan. "Het wordt wel tijd, ja."
De 31-jarige Loes van Dijk is een laatbloeier als handbalster. Vanaf haar vierde tot en met haar dertiende levensjaar turnde ze bij gymnastiekvereniging St. Christoffel. Toen ze stopte, werd de Venrayse handbalster door haar huidige teamgenote Ankie Billekens overgehaald om de rijen van Manual te versterken. Een beslissing waar ze nooit spijt van heeft gehad. Aan de vooravond van een nieuwe handbaljaargang blikt ze nog een keer terug op het voorbije seizoen dat in mineur eindigde. Met nog drie duels voor de boeg had Manual de titel voor het grijpen in de tweede klasse. De coronapandemie gooide echter in maart roet in het eten.
"Alles ging op slot, over en sluiten. We stonden twee punten voor op Overpelt en hadden alles in eigen handen om kampioen te worden. Helaas mocht het niet zo zijn. We waren dan wel officieus kampioen, maar dat voelt toch anders dan dat je het echt wordt. Als team hebben we ook niet echt een feestje gevierd. We konden promotie aanvragen, dat heeft de club ook gedaan. Vandaar dat we het komend seizoen in de eerste klasse gaan proberen. In een compleet nieuwe poule met vijf ploegen die vorig jaar ook in de tweede klasse speelden."
Bij Manual was ze in al die jaren als speelster gelieerd aan Twan Rongen, die in de jeugd maar later ook in de senioren haar coach was en nu nog steeds is. Rongen wordt komend seizoen ondersteund door clubicoon Jose Kessels. Routinier Van Dijk verwacht veel van het nieuwe koppel: "Ze vullen elkaar goed aan. Twan is de rust zelve, Jose zal ons af en toe een beetje peper in de kont moeten duwen."
Dat laatste is bij de hoekspeelster niet nodig. De kleine gifkikker mijdt geen enkel lijf-aan-lijfgevecht en is met haar snelheid nog altijd een sterke troef in de counter. Nu de jaren beginnen te tellen, merkt ze wel dat er meer rust in haar spel komt. Verbaal en fysiek. "In het heetst van de strijd moet je soms wel dingen tegen elkaar kunnen zeggen. Dat zit ook in mijn karakter. Gelukkig zijn we na een wedstrijd heel open en eerlijk naar elkaar toe. Dan is alles weer snel vergeten en vergeven. We zijn een hechte groep die al lang bij elkaar is." In de eerste klasse is winnen niet alleen meer de norm.
Ze lacht: "We zijn gewend geraakt aan winnen. Als we dat niet doen en het spelletje niet loopt, dan wordt het er niet gezelliger op. Dan konden we in het verleden nog weleens het kopje laten hangen. Nu is het zaak om er op die momenten als team te blijven staan. Dan kunnen we in de middenmoot meedraaien."
Kleine gifkikker schuwt geen enkel gevecht
