Joanna Polo Enano
Venray | In deze serie nodigen we nieuwe Nederlanders/Venraynaren uit voor een kopje koffie en zijn we nieuwsgierig wat ze van Venray vinden. Deze keer: Joanna Polo Enano (40) uit de Filipijnen.
We zitten in de tuin: “In de Filipijnen werkte ik al een half jaar als docent in het onderwijs. Mijn vader was boer in Irosin op het Filipijnse eiland Luzon. Mijn moeder onderwijzeres. Toen zij bijna met pensioen was, werd zij ziek. De ziektekosten zijn hoog in de Filipijnen. Ik was 26 en de enige dochter die nog geen gezin had en nog thuis woonde. Daarom was het eigenlijk mijn taak om geld te gaan verdienen om die kosten te kunnen betalen. In de Filipijnen is dat heel gebruikelijk. In Nederland kon ik een baan krijgen als verzorgster/huishoudster bij een oud echtpaar in Loosdrecht. Vier dagen per week werkte ik bij hen en de andere drie dagen logeerde ik bij een tante in Amsterdam. Dat was een prettige afwisseling. Zij maakte mij wegwijs in Nederland. Ik heb met liefde twee jaar voor opa en oma, zo noemde ik hen, gezorgd. De oude dame had Alzheimer en de oude heer was halfzijdig verlamd. Er stond zelfs een chauffeur tot mijn beschikking. Voor mij was het al heel bijzonder om in een auto te zitten. Die hadden we niet in de Filipijnen. Inmiddels had ik via een blind date mijn huidige man Fedor ontmoet. Een vriendin/collega van mij had gezegd dat ze een leuke man voor me wist en dat ik die zeker moest ontmoeten. Dat vond ik spannend en daarom vroeg ik mijn tante mee als chaperonne. Als tante een gerust gevoel zou hebben, dan zou ze haar zegen geven. De ontmoeting met Fedor vond plaats. We vonden elkaar zo leuk dat hij mij nog diezelfde dag meenam naar zijn ouders in Venray en ik werd daar hartelijk in hun midden ontvangen. In Venray volgde ik de inburgeringscursus. Om examen te doen, moest ik nog weer terug naar de Filipijnen. En dat was heel goed. Ik had daar tijd om na te denken over mijn relatie met Fedor. Het was voor mij een hele stap om een leven in een nieuw land op te bouwen en een nieuwe taal te leren. Mijn toekomstige schoonmoeder heeft mij toen iedere dag een uur Nederlandse les gegeven. Op Gilde Opleidingen heb ik binnen een half jaar het staatsexamen Nederlands gehaald. Zij ging ook met mij mee naar de gemeente om te kijken wat voor een traject ik moest doorlopen om in te burgeren. Door haar hulp kon ik een toekomst voor mij zien in Nederland. Na het staatsexamen volgde ik een zorgopleiding van Proteion. Maar omdat inmiddels onze zoon Adam geboren was, kon ik die net niet afmaken. Het werd me te veel en ik besloot te stoppen. Dat was jammer van de investering, maar er is nog meer mogelijk, als je maar wil. Om te herstellen ben ik toen zes weken samen met Adam naar mijn ouders in de Filipijnen gegaan. We kwamen samen tot rust en dat deed mij goed. Ik was blij dat ik Adam aan mijn ouders kon laten zien. Toen ik terugkwam was ik klaar voor een baan. Ik wilde graag met mijn handen werken en kwam terecht bij Arvato Warehousing. Een fulltimebaan die ik nog steeds heb, met volle tevredenheid.” Heb je nog een spreekwoord dat je met ons wilt delen? “Mijn vader zei altijd: 'When you plant something, you’ll always have something to harvest'. Als je je ergens voor inzet, zul je altijd iets bereiken. Dat is altijd mijn levensmotto geweest."
Interesse om geïnterviewd te worden voor deze rubriek? Mail dan naar redactie@peelenmaasvenray.nl. Foto: Jolijn van Goch.
