Henk Willems
Drunen | Hoe gaat het toch met Henk Willems? De geboren en getogen Venraynaar begon zijn politieke carrière in Venray, maar woont inmiddels al decennialang in Drunen. De 73-jarige Willems was de laatste burgemeester van de gemeente Drunen en is helemaal op zijn plek in de Noord-Brabantse plaats. "Ik kan wel stellen dat het goed met mij gaat. Ik heb voor zover ik weet geen mankementen", vertelt Willems met een knipoog.
Willems groeide op in Venray. Na de middelbare school ging hij naar het seminarie in Deurne. "Het was in die tijd heel normaal om priester of missionaris te worden. Er zijn destijds drie paters van verschillende kloosters op bezoek geweest om mij binnen te halen. Ik ging uiteindelijk naar Deurne, daar hadden ze een voetbalveld. We mochten maar een keer of vier per jaar naar huis, we verbleven het grootste gedeelte van het jaar intern. Alleen met Kerstmis, carnaval, Pasen en in de zomer gingen we naar huis." Willems kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn periode achter de kloostermuren. "Er gebeurde van alles. Daar zijn ook boeken over geschreven, maar dat heb ik gelukkig niet in erge mate meegemaakt."
Na het kloosterleven ontdekte Willems het openbare leven. Hij ging sociologie studeren in Nijmegen en zijn eerste studiejaar viel grotendeels in het water. "Ik had natuurlijk al die jaren in het klooster geen bier gedronken, maar die pilsjes smaakten erg goed. Veel studiegenoten zijn ook in dat jaar gesneuveld." Tijdens de periode van Willems in Nijmegen waren er ook hevige studentenprotesten. "Universiteiten werden bezet. Ik stond niet in de voorste rij te protesteren, maar ik heb wel meegeholpen. Die protesten waren wel een eyeopener. Het was een beetje schoppen tegen de gevestigde orde. Toen ik later terugkwam in Venray, heb ik dat gevoel een beetje vastgehouden. Naar mijn mening werd alles bepaald door de wethouders en burgemeester. Ik ging toen naar iedere raadsvergadering om in te spreken en om mijn beklag te doen. Ik noem mezelf niet graag een activist, maar dat was ik wel."
Willems besloot een stapje verder te gaan en sloot zich aan bij de Partij van de Arbeid (PvdA). "De PvdA was destijds behoorlijk links, dat is in deze tijd wel anders. Ik wilde toen ook bij de dorpsraad van Oirlo, maar toen kwamen er klachten binnen. Ze wilden geen communist in de dorpsraad. Ik ben toen overigens toch in de dorpsraad gekomen en voor de PvdA werd ik raadslid."
Het duurde daarna niet lang voordat Willems wethouder in Venray werd. Hoewel de PvdA niet in de coalitie zat, werd hij toch verkozen. "Ik mocht plaatsnemen in een CDA-bolwerk. Zij hadden de absolute meerderheid. Ze hadden mij absoluut niet nodig, maar hebben mij daar toch voor gevraagd. Ik ben uiteindelijk van 1982 tot 1989 wethouder geweest." Vlak na het aantreden van Willems begon de discussie rondom de kruisraketten. Die moesten naar vliegbasis De Peel komen, maar dat werd uiteindelijk tegengehouden. "Er werd veel en hard over gediscussieerd. De spanningen liepen uiteindelijk zo hoog op dat het landelijke partijbestuur van de CDA naar Venray kwam om met burgemeester Harrie Defesche (CDA, red.) te overleggen. Mijn werkkamer was onder die van de burgemeester en ik kan je zeggen dat het best knalde tijdens die overleggen. Defesche ging toen tegen het CDA in en dat was bijzonder. Dat heb ik als fel tegenstander van de kruisraketten altijd flink kunnen waarderen."
Aan het einde van zijn tweede termijn als wethouder proefde Willems dat het tijd was voor een volgende stap. "Er waren partijleden die het ook wel zagen zitten om wethouder te worden. Ik vond dat ik het als wethouder wel aardig had gedaan, dus besloot dat ik klaar was om burgemeester te worden. Daar heb ik wel eerst toestemming voor moeten vragen bij het bestuur van de PvdA in Den Haag."
Oud-Venraynaar was op vier plekken burgemeester
Willems solliciteerde op vacante burgemeesterspost in de Noord-Brabantse gemeente Wouw. Onder de rook van Roosendaal tegen de Belgische grens was hij van 1989 tot oktober 1994 burgemeester. "Onze kinderen gingen in Antwerpen naar de bioscoop. We kwamen destijds graag in de Belgische stad." Toen de gemeente Wouw werd opgeslokt tijdens een fusie werd Willems op 15 oktober 1994 benoemd tot burgemeester van de gemeente Drunen. Ook die gemeente bestond vanaf 1 januari 1997 niet meer. "Drunen ging op in de gemeente Heusden, maar ik mocht aanblijven als burgemeester. Daar was ik wel erg blij mee. Ik ben uiteindelijk vijftien jaar burgemeester van Heusden geweest."
In Heusden verliep de fusie minder soepel dan verwacht. Lange tijd werd er gebruikgemaakt van twee gemeentehuizen en de inwoners waren er niet blij mee. "Dat ging steeds beter. Uiteindelijk is Heusden een ontzettend mooie gemeente geworden. Tijdens mijn afscheidsspeech gaf ik aan dat ik tijdens mijn ambtsperiode in Heusden heb gespeeld met de gedachte om ergens anders burgemeester te worden. Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb er wel een nieuwe gemeente voor in de plaats gekregen." Nadat Willems in 2012 met pensioen ging, is hij nog twee maanden interim-burgemeester van de gemeente Laarbeek.
Willems komt nog regelmatig in Venray. Onder meer om zijn broer te bezoeken. Ook leest hij nog iedere week trouw Peel en Maas. "Ik kijk altijd eerst wat SV Venray heeft gemaakt. Dat is best vreemd, want ik ken geen spelers meer en ook de club wordt natuurlijk steeds onbekender. Ik vind het prettig om de verbinding met mijn roots te houden. Ik ben ook nog met mijn nieuwe partner, mijn vrouw is spijtig genoeg tien jaar geleden komen te overlijden, naar voor mij herkenbare plekken in Venray gereden. Je wilt toch laten zien waar je bent geboren. De plaats waar je opgroeide, vergeet je nooit."
