Hans en Josan
Well | In deze rubriek nodigen we nieuwe Nederlanders/ Venraynaren uit voor een kopje koffie en zijn we nieuwsgierig naar wat ze van Venray vinden. Dit keer een duo-interview in Well met Hans Coramajo Briones, die in Guatemala geboren is, en Josan Barneveld, die er vijftien jaar heeft gewoond en Hans daar heeft ontmoet. Beiden werken in Venray.
Josan (40): "In 2003 wilde ik graag stage lopen in een Spaanstalig land voor mijn hbo-studie toerisme. Dat werd Guatemala. Ik ging daar een keer uit. Toen vroeg iemand me: 'wil je met me dansen?' Dat vond ik leuk. Na tien dagen vroeg hij aan mij: 'wil je mijn vriendin zijn?' Dat wilde ik wel, want ik was verliefd. Na mijn stage moest ik terug naar Nederland om examen te doen. Ik wilde ook graag dat Hans Nederland leerde kennen. Het ticket was nogal kostbaar. Toen heb ik al mijn familie en vrienden een mail gestuurd: Help Hans naar Nederland. Een soort All you Need is Love. En dat lukte."
Hans(43) : "Josy moest nog een half jaar haar studie afmaken. Zolang kon ik niet blijven. Ik ging weer terug naar Guatemala om verder te studeren. Voor mijn vertrek heb ik bij een etentje gevraagd of Josan op mij wilde wachten. Dat wilde ze wel. In Guatemala ging ik natuur- en milieuwetenschappen studeren aan de universiteit San Carlos Xela. Ik wilde niet in ons kleine dorpje blijven, maar de wijde wereld in. Het was moeilijk voor mijn moeder om mij te laten gaan. Het is in Guatemala nog zo dat vrouwen voor hun man en kinderen zorgen."
Josan: "In 2004 ging ik weer naar Guatemala om daar aan de slag te gaan. Hans stond me op het vliegveld op te wachten met bloemen, de schat. Mijn eerste baan in Guatemala was bij een project in Quetzaltenango in de provincie Xela. Vijf jaar heb ik daar groepen begeleid die vrijwilligerswerk gingen doen op het gebied van bouwen, natuur of sociaal werk. Mijn werk daar was echt mijn roeping. Ik vond het heerlijk om al die mensen een betekenisvolle periode in Guatemala te laten beleven. Hans was in die tijd docent Spaans."
Hans: "Door mijn studie zag ik dat er nog veel werk te doen was op het gebied van milieu en educatie. Daarom heb ik verschillende stichtingen opgericht voor milieuonderwijs en het bevorderen van educatie van kinderen. Later, van 2012 tot 2018 hebben we in Guatemala het Huis van de tijd ontwikkeld en geleid. Dit was een combinatie van reisbureau, Winkel van Sinkel en filmruimte voor documentaires. Op deze manier konden we zelfredzaam zijn en konden we wat betekenen voor veel mensen. We kwamen met veel boeiende mensen in aanraking, dat vonden we heel stimulerend. Intussen kregen Josy en ik twee kinderen samen: Alexia in 2011 en Olaf in 2015." Josan: "We hebben heel hard gewerkt in Guatemala. We hebben daar veel bereikt, maar stootten toch tegen grenzen aan. Dat was heel frustrerend. Voor de toekomst van de kinderen zijn we naar Nederland verhuisd. Ik ben in 2018 als eerste vertrokken met de twee kinderen. Weer een tijd niet bij elkaar, dat was moeilijk maar noodzakelijk. Hans moest eerst nog ons huis verkopen in Guatemala en volgde een hal jaar later. We hebben een fijn huis gevonden in Well. De kinderen gaan hier naar school. Ik heb een baan gevonden als facilitair medewerker bij een bank in Venray. Hans is net gaan werken bij een groothandel in medicijnen."
Hans: "We wonen hier goed. Ik moet nog beter Nederlands leren spreken. Daarvoor ga ik nog meer cursussen volgen. Zo kan ik beter integreren."
Hans, wil je een spreekwoord uit Guatemala met de lezers delen? "La basura de uno, es un machete de otro: wat vuilnis is voor de een, is gereedschap voor een ander."
Interesse om geïnterviewd te worden voor deze rubriek? Mail dan naar redactie@peelenmaasvenray.nl.
