Verslavende medicijnen
Venray/Maastricht | Henk Smits toog op 18 februari naar Maastricht Universitair Medisch Centrum (UMC) om een statement te maken tegen medicijnverslaving. De 62-jarige Venraynaar, die zelf meer dan een jaar verslaafd was aan het medicijn Instanyl, had een kunstwerk van lege medicijnverpakkingen bij zich in de vorm van een neus. Het kunstwerk bestond uit 313 lege verpakkingen van de pijnstiller Instanyl neusspray.
Door Willem Menting
"Ik kon niet meer zonder dat spul. In eerste instantie gebruikte ik het als pijnstiller, maar ik ging steeds meer gebruiken en vergat mijn zorgen", vertelt Smits. Hij wil de periode over zijn medicijnverslaving achter zich laten en er niet te veel over uitweiden. Smits kreeg Instanyl, omdat hij lijdt aan doorbraakpijn als gevolg van een vernauwing van het wervelkanaal. Het medicijn kreeg hij op recept van de huisarts. "Een doosje kost 330 euro. Het kunstwerk vertegenwoordigt dus een waarde van 103.290 euro aan medicijnen. Dat is toch absurd."
Smits heeft het kunstwerk in Maastricht aangeboden aan hoogleraar pijnbestrijding prof. dr. Marten van Kleef en dienst opvolger prof. dr. Jan van Zundert. Van Kleef heeft zich in het verleden al eerder uitgesproken tegen het langdurig gebruik van verslavende medicijnen. Hij behandelde ook Smits voor zijn chronische pijnen. De Venraynaar is inmiddels niet meer verslaafd en wordt behandeld met andere medicijnen. "Het gaat goed. Heel goed, moet ik zeggen. Ik heb wel chronische pijn, maar het is verdraagbaar." In 1979 wordt Smits voor de eerste keer geopereerd in het ziekenhuis in Nijmegen. "Ik ben geholpen aan een doodnormale hernia. Het ging daarna eigenlijk vrij goed. Ik heb gewerkt als bakker bij Rongen in Oirlo en later als portier bij Inalfa." In 2009 ging het mis. Smits kreeg plotsklaps een klapvoet en ging naar het ziekenhuis in Venray. Er werd een vernauwing van het wervelkanaal geconstateerd en de Venraynaar werd op een vrijdag geopereerd in Venlo. Er werd bot weggehaald om de vernauwing te verhelpen en op maandag mocht hij het ziekenhuis verlaten. "Ik wilde het ziekenhuisbed uit en trok me op aan de papegaai. Die schoot los en ik knalde terug op bed. Sindsdien heb ik pijn aan mijn rug." Meerdere operaties volgden en het leven van Smits hing na een van die ingrepen zelfs aan een zijden draadje. Uiteindelijk is er niks meer voor hem te doen en wordt er een kastje in zijn rug geïmplementeerd met drie draden om de chronische pijn dragelijk te maken. "Dat werkt goed. Ik heb er wel aan moeten wennen. Ter ondersteuning kreeg ik fentanylpleisters om de pijn te verzachten. Later kreeg ik daar van de huisarts Instanyl neusspray bij voor als het nodig was, maar toen ging het dus mis." Door af en toe te bewegen blijft zijn pijn ook dragelijk. "Niet te veel, want dan slaat het weer de andere kant op. Ik had tot vorige week een hondje, maar die moest ik helaas laten inslapen. Dankzij de hond kwam ik nog regelmatig buiten. Ik zoek een nieuw hondje, dus alle tips zijn welkom." Het onnodig gebruik van medicijnen stoot Smits tegen de borst. Medicijnverslaving is volgens hem een ondergeschoven kindje en daar moet wat aan gedaan worden. "Sommige medicijnen zijn gewoon rotzooi. Kijk uit wat je inneemt en ga er verstandig mee om. Ik heb het nu gelukkig weer onder controle, maar er zijn veel mensen die veel problemen krijgen door overmatig medicijngebruik."