Dicht
Afgelopen maandagmiddag om kwart over vier gebeurde er iets opmerkelijks op de Overloonseweg. Ga er maar eens even goed voor zitten, mensen, want dit is wat er gebeurde: iemand die in deze straat woont, reed naar zijn huis en parkeerde zijn auto. Echt waar! Ik fietste langs, zag het met eigen ogen. Dat hier een auto rijdt, is een zeldzaamheid.
Dit jaar is het tien jaar geleden dat de Overloonseweg werd afgesloten. Zo lang is het al een stukje paradijs op aarde. Het voormalige fietspad is nu voor wandelaars, de voormalige autoweg is voor fietsers. Heel soms rijdt er een auto van een buurtbewoner, zoals maandag. Ik weet niet wie er destijds heeft gelobbyd voor deze afsluiting, maar jeetje mina, wat was het succesvol.
Vorige week nog stond een auto stil midden op de rotonde Noordsingel-Overloonseweg-Sint Jozefweg. Hij wilde de Overloonseweg in, maar zag toen de blokkade die hem in de verte opwachtte. Hij stond stil, wel een seconde of vijf. 'Er wollte es nicht wahrhaben', zeggen de Duitsers dan zo mooi. De bestuurder kon niet geloven dat hij daar niet in mocht. Ik stond achter hem. Normaliter heb ik weinig geduld voor zulke dralers, nu voelde ik begrip. Rustig wachtte ik tot hij zich erbij neerlegde, tot hij gas gaf.
Ik hoop dat hij de weg naar Overloon nog heeft gevonden.