Ingezonden brief
Lull
Venray | Zonder een pennenstrijd teweeg te willen brengen, wil ik toch graag reageren op het artikel in Peel en Maas van vorige week over de eventuele plaatsing van een informatiebord over het vroegere gehucht Lull. Volgens het artikel hebben enkele inwoners van de wijk Landweert in een brief aan het gemeentebestuur gemeld 'met afgrijzen' kennisgenomen te hebben van de discussie rond Lull. Het is geenszins de bedoeling om mensen voor het hoofd te stoten of te beledigen, maar van de andere kant is het ook niet nodig om de zaak meer gewicht te geven dan nodig is. Het lijkt me lichtelijk overdreven dat woongenot en woningwaarde zouden worden aangetast, zoals de briefschrijvers suggereren, door plaatsing van een eenvoudig informatiebord. Maar het staat hen uiteraard vrij een andere mening te hebben.
De namen Landweert en Antoniusveld zijn mooie namen en moeten zeker gehandhaafd blijven, maar dat laat onverlet dat de historische naam Lull onlosmakelijk verbonden is met het gebied waarin de beide wijken liggen. Lull is een eeuwenoud gehucht, waarvan de oudst bekende vermelding dateert van 1323, toen geschreven als Lulle. Het gedeelte van Venray tot de Oostsingel heette in de zeventiende eeuw Lullsche Steegh en de Stationsweg vanaf de Oostsingel heette Lullsche Kerckdijk. Blijkbaar was het in de middeleeuwen geen onbelangrijk gehucht, want de heer van Geijsteren verleende het recht om een markt te houden. Dat marktrecht kreeg je niet zonder daar een bepaalde vorm van belasting of gunst tegenover te stellen. Voordat in de jaren negentig van de vorige eeuw het grondgebied van Lull werd volgebouwd met woningen om de bevolkingsgroei van Venray op te vangen, bestond het gebied overwegend uit een aantal verspreid liggende boerderijen met bijbehorende landbouwgronden. Wanneer ik de naam Lull hoor, zie ik dat landelijke plaatje voor me, maar blijkbaar hebben de briefschrijvers een andere voorstelling bij de naam Lull. Totaal onnodig, want de naam Lull heeft naar alle waarschijnlijkheid te maken met het kronkelen van een beekje met kabbelend water. Een meanderend, ook wel lollend of lullend, stroompje. De Lollebeek dankt daaraan eveneens haar naam.
In Lull stroomde de Sompgraaf, ontstaan uit twee beekjes, waarvan de ene ontsprong ter hoogte van de Smakterveldweg en de andere in een oude poel, genaamd Smidvennekes. Er is uit historisch oogpunt geen enkele reden om de naam Lull zo maar te laten verdwijnen. Daarmee doe je een stukje Venrayse geschiedenis geweld aan. En dat alleen uit enigszins misplaatste schaamte. Persoonlijk vind ik de naam Lull totaal niet ongepast of aanstootgevend en het is jammer dat anderen dat blijkbaar wel vinden. De briefschrijvers hoeven niet bevreesd te zijn dat er plaatsnaamborden met Lull komen, dat is niet de bedoeling. Wel zouden, zoals een gemeenteambtenaar suggereerde, bij de reconstructie van de Stationsweg grensmarkeringen in de verharde berm kunnen worden aangebracht. En omdat we de Venrayse geschiedenis ook graag willen uitdragen, zou een informatiebord daarvoor een goed middel kunnen zijn.
De opmerking van de briefschrijvers 'Laat hem een mooi bordje in z'n eigen tuin zetten' slaat nergens op, want het informatiebord, als het er al komt, wordt in geen enkele particuliere tuin geplaatst, maar in de openbare ruimte. En die is van ons allemaal. Al met al vind ik het wegmoffelen van een historische naam niet juist en hoop dat de briefschrijvers begrip kunnen opbrengen voor dit standpunt.
Jan Strijbos, Castenray