Verhuizing
'Hebt u iemand in de familie die heel handig is?' vroeg een van de verhuizers maandag nadat ze een uurtje of twee met meubelstukken hadden lopen sjouwen. 'Of die timmerman is?' Ma antwoordde gretig: 'Mijn man was handig.' Ik hoor haar trots. 'Hij maakte alles zelf. Bedden, stoelen, kasten, de keuken…'
'Zelf maken', het was zijn lust en zijn leven. Hoeveel uur heb ik wel niet met hem doorgebracht in 'de graas' (overigens zonder dat de vonk van zijn gave één moment oversprong)? Zelf heb ik net een foto gemaakt van de houtkachel, zijn pièce de résistance. Over een paar uur trekken we de deur definitief achter ons dicht. Laatstekansfoto's maak ik.
Het beeld dat het meest beklijft, heb ik in mijn hoofd. Als we in de garage klusten, stak steevast het voorste deel van zijn tong uit zijn mond. Soms zei ik daar wat van, want ik mocht van hem mijn duim niet in mijn mond steken. 'Dus mag jij je tong niet uit je mond steken.' Veel hielp het niet; mijn duim en zijn tong waren even hardnekkig.
Wie had gedacht dat ik ooit nog zo blij zou zijn dat ik hem zo vaak heb gezien, pa's tong? Symbool van opperste concentratie. Van toewijding. Van een man in zijn element.