Thei van den Bekerom
Venray | Hoe is het toch met Thei van den Bekerom? Hij woont op 94-jarige leeftijd nog altijd zelfstandig met zijn vrouw Nelly in Venray. Door de jaren heen verwierf hij in de gemeente Venray onder meer bekendheid als melkbezorger en buurtbuschauffeur. "We hebben ook een paar jaar in Melderslo gewoond, maar ik was blij om weer terug te zijn in Venray. Ik ben een echte Venraynaar", zegt Van den Bekerom.
Hij wordt op 30 november 95 jaar oud en groeide op in een gezin met dertien kinderen. "Het was altijd gezellig druk bij ons in huis. Ik groeide op aan de St. Servatiusweg in Venray. Ik voel me ook een echte Venraynaar." Toen Van den Bekerom vier jaar oud was ging hij naar de kleuterschool aan de Maasheseweg. In 1931 ging hij naar de jongensschool in Schoolstraat. Na de lagere school heeft Van den Bekerom de schoolbanken definitief vaarwel gezegd. "Ik heb niet gestudeerd, ging eigenlijk direct werken. Ik werkte als staljongen bij de Zusters Ursulinen. Mijn vader had me verhuurd voor vijftig gulden per jaar met kost en inwoning. Ik stond iedere ochtend om vijf uur op om de koeien te melken en verzorgen. Daarna moest ik naar de kerk om vervolgens weer naar de stal te gaan. Ik moest ook bieten malen in de bietenmolen. Dat was zwaar handwerk. Met sommige klusjes kon ik wat extra's verdienen. Tijdens mijn eerste jaar kreeg ik tien gulden. Daar heb ik mijn eerste horloge voor gekocht. Dat heb ik overigens nog steeds."
Enkele jaren later breekt de Tweede Wereldoorlog uit en de oorlogsjaren maken diepe indruk op Van den Bekerom. Om de oorlog goed te verwerken, heeft hij uiteindelijk zijn levensverhaal zo goed mogelijk op papier gezet. "We hebben veel ellende meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de bevrijding klonk bijna iedere nacht het luchtalarm en moesten we het bed uit. We hebben in die tijd veel vliegtuigen zien neerstorten en er zijn ook veel bommen en granaten gevallen. Ook ons ouderlijk huis raakte flink beschadigd, maar wat ik aantrof bij de buren was verschrikkelijk. Ik ging kijken en zag op stal de schrik van mijn leven. Op de gang langs het varkenshok zag ik een hoopje liggen onder een jas. Ik keek onder de jas en zag buurman Albert Janssen dood liggen. Ik wist niet wat ik moest beginnen. Ik trof later zijn kinderen snikkend aan in de kelder van een paviljoen van mijn vader. Het waren gruwelijke tijden." Tijdens de evacuatie verbleef Van den Bekerom onder meer in Helmond en later in Gastel. Tussentijds was er ook nog een bijzondere ontmoeting. "Ik kwam Gerard van der Fleuten tegen. Ik werkte met hem samen bij de arbeidsdienst. Hij was een van onze bevrijders en was in dienst van de Prinses Irene Brigade in Engelse dienst. Het was een heel bijzondere ontmoeting."
MORTIERGRANAAT
Ook na de oorlog krijgt hij het voor de kiezen. "Ik fietste in juni 1945 naar huis en hoorde plotseling in harde ontploffing, zag een rookwolk en ben direct gaan kijken. Ik trof vijf jongens aan die een mortiergranaat probeerden te demonteren. Ze hebben het alle vijf niet overleefd. De moeder van een van de jongens had ik enkele dagen eerder nog gewaarschuwd dat dit kon gebeuren. Het was verschrikkelijk."
PAARD EN WAGEN
Van den Bekerom was ruim dertig jaar in dienst bij de Melkfabriek in Leunen. Hij werd veelal als joker ingezet. "Ik deed van alles. Zo was ik timmerman, poedermaker, reserve-melkbezorger en zat ik in het onderhoud. Ik ging als melkbezorger langs de deuren met melk. Eerst met paard en wagen, later met de auto. Ik had nog geen rijbewijs, dus toen heeft de Melkfabriek mijn rijbewijs betaald. Ik heb in 1951 gesolliciteerd en ben aangenomen. Ik ben uiteindelijk in 1970 afgekeurd als melkbezorger vanwege mijn slechte knieën. Ik kreeg toen werk op het verkoopkantoor. In 1977 ben ik overgeplaatst naar Venlo en daar werkte ik tot 1982. Toen is de fabriek gesloten." Daarna ging Van den Bekerom als vrijwilliger aan de slag als buurtbuschauffeur. Uiteindelijk hield hij dat 23 jaar vol. "Ik had graag de 25 jaar volgemaakt, maar het project werd in 2002 gestopt. Ik reed routes tussen Venray-Vredepeel-Merselo en Venray-Smakt-Holthees-Maashees. Later kwam daar nog Venray-Oostrum-Oirlo bij."
Gelukkig voor Van den Bekerom en zijn vrouw Nelly was er nog meer vrijwilligerswerk. Bij Nieuw-Spraeland in Oostrum zochten ze namelijk bezoekvrijwilligers. "Daar bezochten we vanaf 1985 de verstandelijk beperkte Willy Hermans. Het is altijd geweldig leuk geweest om hem te bezoeken. Iedere woensdagochtend reisden we naar hem af. Tegenwoordig kunnen we dat niet meer. Nu komt hij één keer per maand met een begeleider bij ons op bezoek. We hebben nog steeds prettig contact. Ook Tinus Douven hebben we een jaar lang bezocht, maar hij is helaas in 2008 overleden. Met zijn familie hebben we nog steeds prettig contact."
Samen met zijn vrouw Nelly kreeg Van den Bekerom zes dochters en één zoon. Inmiddels is de familie uitgebreid met dertien kleinkinderen en vijftien achterkleinkinderen. "We proberen ieder feestje nog mee te pakken."
