"We mogen dankbaar zijn"
Meerlo | Bij hun eerste ontmoeting was hij aangeschoten, joeg hij haar date weg en een week later was hij alweer vergeten hoe ze eruitzag. Toch kwam het allemaal nog meer dan goed voor Hay en Mien Potten-Kleuskens, die vandaag hun vijftigjarig huwelijksjubileum vieren.
Door Sven Poels
Een redactioneel stuk mét foto. Voor Mien had het niet gehoeven, maar omdat haar man het wel leuk vindt zit ze toch aan tafel voor het vraaggesprek over hun vijftigjarig samenzijn.
Het is een veelzeggend praktijkvoorbeeld in een geslaagd huwelijk. Want soms moet je nu eenmaal wat door de vingers zien, zoals ze aan het eind van het interview beeldend communiceert. "Niet meteen de handdoek in de ring gooien." Of, zoals haar partner het zegt: "Je moet geven en nemen."
De 'wisselwerking' begon in het voorjaar van 1964, toen Mien Kleuskens uit America en Hay Potten uit Ysselsteyn elkaar tegen het jonge lijf liepen in (dans)zaal Juliana te Horst. "Ik had eigenlijk met 'n ander afgesproken", verklapt Mien (72). "Maar ik joeg hem weg", vult de één jaar oudere Hay aan. Omdat hij de nodige biertjes op had, kan hij zich verder weinig van deze dag herinneren. Mien, speels: "De week erop kwamen we terug en moest hij aan zijn maten vragen wie ik was."
Het bleek geen afknapper. De toen 16- en 17-jarige tieners kregen verkering ("Eigenlijk veel te jong", meent Mien) en bleven 's zondags met elkaar afspreken om te dansen. Niet dat Hay er iets van kon, maar zijn uiterlijk maakte het gebrek aan ritme meer dan goed. "Hij zag er mooi uit."
Op 1 september 1969, dik vijf jaar na hun eerste dans, trouwden ze voor de wet. Nog geen twee maanden later, op 24 oktober, legden ze de eeuwige trouw af voor de kerk. Op de Puttenweg 32 in Ysselsteyn, thans nummer 130, vonden ze een boerderijtje om samen te wonen. Op de twee hectare grond verbouwden ze onder meer suikerbieten, spitskool en laterna dahlia's. Op gepacht land teelden ze tevens gladiolen. "Het was mooi, maar ook zwaar werk", weet Mien. "Het was elke dag aanpezen, óók op de zondag." Gelukkig wisten de drie dochters Yvonne (1974), Marianne (1977) en Wilmy (1982) eveneens van aanpakken. "De kinderen hebben altijd goed meegeholpen."
Op carnavalsdinsdag 2010, toen Hay al een decennium parttime werkzaam was bij vakantiepark Het Meerdal in America, werd hij getroffen door een hartaanval. Als een geluk bij een ongeluk gebeurde het thuis en was dochter Yvonne, die in 1992 een vliegtuigcrash overleefde, er als de kippen bij om hem te reanimeren. "Ze heeft mijn leven echt gered", vertelt Hay, die later dat jaar nogmaals een hartinfarct te boven kwam. "We mogen dankbaar zijn", vindt Mien.
Sinds 2 mei jongstleden woont het echtpaar in Meerlo, in de buurt van de twee oudste kinderen. Jeu de boulen doen ze nog steeds, in Meerlo en het vertrouwde Ysselsteyn, en voor de gezamenlijke fietstochtjes trekken ze dikwijls de Peel in. Hay is daarnaast een volkstuintje begonnen in zijn nieuwe woonplaats en ook zijn levenslange hobby als imker heeft hij voortgezet. Voor de toekomst hopen ze het beste. "Dat we nog lang, gelukkig en vooral gezond mogen leven", aldus Mien.