Anne-Mieke Ruyten
Venray | Actrice en zangeres Anne-Mieke Ruyten (59) is op zondag 3 november voor even terug in haar geboorteplaats Venray. In de schouwburg is ze om 20.00 uur te zien in haar soloprogramma Oevers.
Door Henk Lammen
Haar ogen glinsteren als ze terugdenkt aan haar jongste jeugd. Ruyten woonde aan de Julianasingel, pal tegenover het station van Zuid-Ooster. "Daar kon je heerlijk rolschaatsen, op die rode perronnetjes, tussen de bussen. Dat was zo'n glad beton en ging je schuin naar beneden." De actrice/zangeres had een onbekommerde jeugd. De tuin van haar ouderlijke woning grensde aan de achterzijde van apotheek Cals aan de Grotestraat. Met haar vriendinnetje, van Stoffels Naaimachinewinkel, zwierf ze door heel Venray. Haar sociale karakter had ze al op jonge leeftijd. "Dan gingen we naar St. Anna, even kletsen met de patiënten. Of op bezoek bij de bejaarden van Het Schuttersveld. We speelden verder de hele dag buiten. Deden ook alles zelf." De nu in Antwerpen woonachtige Ruyten bezocht de Ursulaschool aan de Maasheseweg, vervolgens ging ze naar Jerusalem, de middelbare school in Venray. Studeren was niet haar ding. "Ik was vooral aan het keten en lachen", zegt de jongste van zes kinderen in het gezin. "Toch ging ik graag naar school. Ik bewaar er goede herinneringen aan. Mijn hoogste doel was om de klas te entertainen. Conferences van Wim Sonneveld, of versjes van Toon Hermans voordragen."
Leraar handvaardigheid Bastiaans zette haar tijdens de uitreiking van het havo-diploma 'speciaal in het zonnetje'. 'Iemand wil ik bijzonder feliciteren. Anne-Mieke is een hartstikke leuke meid, maar niet in de klas', velde hij ludiek zijn oordeel over haar schooltijd. Haar studie op Jerusalem combineerde ze met de vooropleiding van de Dansacademie Arnhem. "Ik wilde balletdanseres worden. Dat was mijn passie." Door een vervelende knieblessure spatte haar droom als een zeepbel uit elkaar. "Dat vond ik heel erg. Ik had er veel voor over, dat was mijn doel. De klap was heftig." Anne-Mieke Ruyten koos voor een opleiding jeugdwelzijnswerk in Maastricht. Na drie van de vier studiejaren stopte ze abrupt. "Ik was veel te emotioneel. Trok me het leed van kinderen enorm aan. Het enige vak dat ik echt leuk vond was drama."
Een beter, rijker, voller mens
Ze vond haar ware ik, ging een jaar naar de toneelschool in Maastricht en voltooide daarna de vierjarige toneelopleiding bij Studio Herman Teirlinck in Antwerpen. "Dat ging van een leien dakje. Ik voelde me een gelukkig mens, was actrice." Ze benadrukt met klem de rijke tijd van cultuur en kunst te hebben beleefd. De sectoren kregen genoeg subsidie om te functioneren, er was een veel beter netwerk en het sociale vangnet voor artiesten en kunstenaars was volgens haar veel beter geregeld. "Kunst en cultuur verschraalt, alles wordt wegbezuinigd. In mijn beginjaren kon je iets proberen, mocht er iets mislukken. Dat is tegenwoordig helaas niet meer mogelijk. Jammer, want ik ben ervan overtuigd dat alle vormen van creativiteit je een beter, rijker, voller mens maken. Ik verwijt niemand iets, maar een live theaterbeleving is wat mij betreft beter dan wat voor de televisie te hangen."
Het lijstje aan producties waar Ruyten, getrouwd met de Belgische acteur Ron Cornet, in meespeelde is indrukwekkend. Meest in het oog springend zijn haar rollen in de tv-series Sam Sam en Kinderen geen bezwaar. Stilzitten heeft ze in ieder geval nooit gedaan. "Van thuis zitten leer ik niks. Van alles is iets te maken. Drama, zang, acteren, ik was een van de eerste artiesten die iets deed in reclamespotjes. In die tijd was dat not done. Ik heb heel veel kansen gekregen in mijn carrière, maar me nooit beperkt tot een richting. Ben ook heel tevreden met wat ik heb gedaan." Als pen en potlood bijna zijn weggelegd, komt ze ongevraagd met een toevoeging. "Ik ben blij dat ik nu, op mijn 59-ste, met Oevers bij mezelf uitkom. Zonder een rol te spelen, zonder vermomming, puur een verhaal vertel. Dat vind ik mooi. En laat ik me vooral gelukkig prijzen. Ik ben altijd aan het werk geweest."
Een lach en een traan
Op zondag 3 november is ze in de Venrayse schouwburg te zien in haar soloprogramma Oevers. Ruyten houdt zich in de voorstelling een spiegel voor. Twee jaar lang zocht ze naar repertoire. De liefde, de humor, het gemis, de zelfspot en de aanpassing naar het leven en werken in twee landen zijn de onderwerpen in de teksten van Boudewijn de Groot, Brigitte Kaandorp, Harrie Jekkers, Theo Nijland, Stef Bos, Marcel de Groot, Chiel van Berkel en anderen. Zij wordt hierbij kundig geflankeerd door Jan Moonen en Kris van Daele, twee muzikale meesters op de lange en kortere snaren. "Het is heel gevarieerd en compleet. Met een lach en een traan. En liedjes die bij mij passen." Een weerzien met het Venrayse schouwburgpubliek stemt haar altijd tot vreugde. "Zingen op de plek waar je geboren en getogen bent, is altijd iets speciaals."