Art is a shelter: rumah
Venray | De tentoonstelling Art is a shelter: rumah werd afgelopen zondag om 12.00 uur geopend in het Odapark. De komst van zo'n 12.500 KNIL-militairen die begin jaren vijftig in Nederland arriveerden staat centraal in de tentoonstelling.
Het verblijf van die militairen in Nederland zou tijdelijk zijn, reden waarom de Molukkers veelal werden gehuisvest in barakken, onder meer op het kazerneterrein in Blerick en in Venray. De Venrayse barakken stonden in Vlakwater, het huidige gebied van Beeldenbos Odapark.
Zo'n soort barak vormt het hart van de nieuwe tentoonstelling Art is a shelter: rumah (Maleis voor 'huis'). Pascalle Mansvelders, art curator van het Odapark, geeft uitleg over de tentoonstelling: "We onderzoeken in hoeverre kunst een schuilplaats kan zijn voor groepen kunstenaars die bij onze samenleving horen, maar ook een andere achtergrond hebben."
Een van die kunstenaars die meewerkt aan de tentoonstelling Art is a shelter: rumah is Kim Pattiruhu. Ze geeft uitleg over haar werk. "Ik ben afgestudeerd met een serie foto's die gebaseerd is op het leven van mijn opa als KNIL-militair. Ik heb zijn route vanaf Nederland gevolgd en ben uitgekomen op de plek waar hij vertrok." Pattiruhu is blij met de medewerking van het Odapark. "Het is heel bijzonder. Ik krijg hier de vrijheid om te experimenteren. Ik kan veel videomateriaal laten zien en ook het landschap dat ik kan laten zien hier is bijzonder. Daar heb ik op andere plekken nog geen ruimte voor gekregen."
De expositie toont werk van acht kunstenaars die drie generaties vertegenwoordigen van Nederlandse kunstenaars met een Molukse achtergrond. Odapark wil daarmee een beeld schetsen van de invloed die de gemeenschappelijke geschiedenis van de kunstenaars op hun werk heeft.
De expositie is in Odapark Venray te zien tot en met zondag 12 januari 2020. Het is de eerste in een tentoonstellingenreeks met de titel Art is a shelter: kunst als schuilplaats en toevluchtsoord. Voor elke editie nodigt Odapark een groep kunstenaars uit. Centrale vraag is steeds in hoeverre de aard van de groep invloed heeft op de kunst die zij maken. Elke editie krijgt een eigen shelter.
