Stichting FIAN helpt straatkinderen in Indonesië.
Stichting FIAN helpt straatkinderen in Indonesië. Foto: eigen foto

Benefietavond voor Fian

Venray | Jacqueline van Ewijk (62) landt in 2012 voor het eerst in Indonesië. Ze brengt een bezoek aan haar studerende zoon Sid in de stad Yogyakarta. Het bezoek maakt diepe indruk als ze wordt geconfronteerd met de uitzichtloze situatie van straat- en weeskinderen. Een beeld dat Van Ewijk tot op de dag van vandaag niet loslaat.

Door Willem Menting

De liefde voor Indonesië resulteert in 2015 in de Stichting Fian. De stichting zet zich in voor straat- en weeskinderen in Yogyakarta. "We hebben de stichting vernoemd naar Fian. De moeder van Fian is een tienermoeder die in eerste instantie haar baby niet mag behouden, omdat ze niet getrouwd is en op straat leeft. Via een juridische procedure heeft Didin (collega van Van Ewijk in Indonesie, red.) ervoor gezorgd dat de baby bij de moeder mag blijven, mits wij haar onderdak zouden geven."

Voordat de stichting op poten wordt gezet, keert Van Ewijk diverse keren terug naar Yogyakarta. In 2014 is ze in de stad om twee maanden vrijwilligerswerk te doen in een weeshuis. Tijdens het bezoek komt ze in contact met Didin. "Hij werkte destijds al met straatkinderen en samen met een groep studenten zette hij het project SSCJ (Save Street Child Jogja) op." Na het bezoek onderhoudt Van Ewijk een jaar lang contact met Didin via Skype. Tijdens deze contacten blijkt dat het duo dezelfde visie heeft. "We zijn geen wereldverbeteraars, daar streven we ook niet naar, maar we zagen beiden dat we heel veel kunnen betekenen voor de kinderen die geen toekomstperspectief hebben. We besloten er samen de schouders onder te zetten."

Van Ewijk keert in 2015 terug naar Yogyakarta om samen met Didin de eerste stappen te zetten naar een stichting. De hulporganisatie wordt vanaf de grond opgebouwd. Een schuur wordt gehuurd om kinderen een veilige plek te bieden. "We hadden water en een keukentje. De basisvoorzieningen waren er. Daarnaast begonnen we met het geven van onderwijs in de schuur aan kleine groepjes kinderen." Nu reist Van Ewijk in januari jaarlijks naar de Indonesische stad om de stichting ook in het Aziatische land te helpen. "We hebben eigenlijk dagelijks contact. Ik zit natuurlijk wel aan de andere kant van de wereld, maar het contact verloopt goed. In januari ga ik weer terug. Normaal voor vier weken, nu ga ik twee weken langer."

Belangrijkste is dat we de kinderen een identiteit geven

De laatste jaren is Stichting Fian flink gegroeid. Na verschillende verhuizingen vond de stichting onderdak in een nette woning. "Er kunnen twintig meiden met hun baby's slapen. Helaas zijn er nog altijd veel tienermoeders. We helpen nu zo'n 120 kinderen. We zorgen onder meer voor onderwijs en medische hulp als het nodig is. Belangrijkste is dat we de kinderen een identiteit geven. Wees- en straatkinderen staan niet geregistreerd. Als ze een identiteit hebben, hebben de kinderen onder meer recht op onderwijs."

Jaarlijks organiseert Stichting Fian een benefietavond om geld in te zamelen voor de straatkinderen. Dit jaar wordt het wel een hele speciale benefietmiddag- en avond. Stichting Fian mag namelijk op zondag 8 september iedereen ontvangen in de schouwburg van Venray. Iedereen is welkom vanaf 15.00 uur en de benefietbijeenkomst duurt tot 22.00 uur. De dag is tot stand gekomen dankzij Hay en Wiel Freriks, Leo Faessen en Daan Jans. Het kwartet fietste van Horst naar Santiago de Compostella. Het gezelschap en Stichting Fian besloten samen te werken en zo ontstond de benefietavond Santiago goes for Fian. "Een van de hoogtepunten is een goederen- en dienstenveiling. We hebben een kleine twintig kavels en de opbrengst is voor onze stichting. We kunnen het geld goed gebruiken, maar ga niet lopen bedelen. Dat past niet bij onze stichting. We leren de kinderen in Indonesië ook om hun eigen broek op te houden. Zo heb ik vorig jaar wafelijzers meegenomen naar Yogyakarta. Nu kunnen de kinderen wafels bakken en verkopen. Een doorslaand succes."