Jan van der Hulst
Venray | Jan van der Hulst emigreerde in 1959 met zijn gezin naar Nieuw-Zeeland. De boottocht naar Oceanië duurde destijds vijf weken, maar dat deerde de nu 88-jarige Van der Hulst niet om de oversteek te maken. Nu is hij voor even terug in Venray, de plek waar hij is geboren en getogen. De reis naar zijn geboortegrond duurt anno 2019 een stuk korter en met het vliegtuig is het daarnaast veel aangenamer. "Voor het eerst in mijn leven vloog ik businessclass. We kregen zelfs champagne onderweg. Dat was trouwens niet de voornaamste reden om businessclass te vliegen. Ik kon eindelijk mijn lange benen kwijt en dat is op mijn leeftijd wel aan te raden."
Sinds 1959 is Van van Hulst zes keer teruggekeerd naar Nederland. Dit keer is hij in het land om zijn ouderlijk huis op het Venrayse Broek te bezoeken. Daar groeit hij op in een gezin met vijftien kinderen. Opvallend is dat uiteindelijk tien kinderen naar Nieuw-Zeeland emigreren. Een zus emigreert naar Canada en een zus blijft Venray trouw. "Drie overlijden er veel te vroeg. Mijn oudste broer Dirk sneuvelde in de Tweede Wereldoorlog. Dat heeft natuurlijk diepe indruk gemaakt op mij en het gezin. Hij werd geraakt door een vijandelijke kogel toen hij op weg was naar huis. Het was verschrikkelijk, maar na een tijd moet toch de knop om."
In de jaren die volgen vertrekken dus veel broers en zussen van Van der Hulst naar de andere kant van de wereld. Hij hoort goede verhalen, maar maakt zelf de oversteek nog niet. Eerst strijkt hij met zijn vrouw neer in Leunen. Daar worden ook hun eerste drie kinderen geboren. "In Nieuw-Zeeland kregen we nog vier kinderen. Het lijkt tegenwoordig veel, maar ik kom uit een gezien van vijftien kinderen en mijn vrouw uit een gezin met tien kinderen. We hebben het eigenlijk rustig aan gedaan."
ZUID-AFRIKA
Hij hoorde via brieven goede verhalen over Nieuw-Zeeland. Toch heeft Van der Hulst in eerste instantie het plan om te emigreren naar Zuid-Afrika. "Ik kon daar aan de slag als elektricien. Er was werk genoeg. Maar ik was het niet eens het regime destijds. Je kon alleen in Nieuw-Zeeland terecht als je direct werk en huisvesting had. Toen ik een brief kreeg van mijn broer dat er werk was én een huis vertrokken we. We verkochten ons huis in Leunen en staken de plas over."
RAMMELENDE TREIN
Het leven aan de andere kant van de wereld bevalt Van der Hulst uitstekend. Het leven is volgens hem niet te vergelijken met Nederland. Alles gaat volgens Van der Hulst een stuk langzamer. Hij geniet onder meer met volle teugen van de natuur. Toch brengt dat ook nadelen met zich mee. Zo heeft Nieuw-Zeeland onder meer veel te maken met aardbevingen. "Mijn eerste aardbeving kan ik me nog goed herinneren. Al besefte ik op dat moment niet dat het om een aardbeving ging. Ik was een aanhanger aan het schilderen toen plots alles begon te trillen. Ons eerste huis stond dichtbij een spoorlijn dus ik dacht dat er een zware trein passeerde. De aanhanger begon te stuiteren dus ik hoefde mijn kwast niet te bewegen. Ik dacht: Wat handig die zware treinen. Aardbevingen horen bij Nieuw-Zeeland. Gelukkig zorgen de meeste bevingen voor weinig schade."
ZUIVELFABRIEK
Hij ging werken in een zuivelfabriek. Op de boerderij voelde Van der Hulst zich thuis, maar van huis uit was hij elektricien. Hij runde later dan ook veertien jaar een eigen bedrijf als elektricien. Indirect was dat ook de reden voor zijn eerste bezoek aan Nederland als inwoner van Nieuw-Zeeland. "Volgens mijn boekhouder moest ik in 1980 11.000 dollar belasting betalen. Als ik een zakelijke reis zou maken, werd dat bedrag lager. Toen ben ik naar Nederland gegaan om oude bekenden te bezoeken en hoefde ik uiteindelijk maar 9.000 euro te betalen. Een mooie truc toch", vertelt hij lachend.
LORD OF THE RINGS
Van der Hulst streek neer in Waharoa op het noordelijke eiland. Inmiddels woont hij in Matamata. Bij fans van de filmreeks Lord of the Rings moet die locatie wel bekend zijn. "Ik woon bij Hobbiton. Het dorp is veel gefilmd. Heel veel Japanners komen het dorp bezoeken. Echt ongelofelijk. Er komen er wel één miljoen per jaar. Ik trek me niet veel van de toeristen aan."
Over een terugkeer naar Venray heeft hij nooit serieus nagedacht. "Er zijn mensen die terug willen kruipen naar Nederland, maar ik had het grootste gedeelte van mijn familie in Nieuw-Zeeland. Dat werkt natuurlijk wel mee. Op een dag werd ik wakker en zei tegen mijn vrouw: 'Ik heb in het Engels gedroomd.' Toen wist ik dat ik nooit zou vertrekken. Het klimaat en het landschap. Het is zo prachtig."
DIALECT
Toch is Van der Hulst niet vergeten waar hij is opgegroeid. Zelfs het Venrods dialect is hem niet vervreemd. "Ik kan in één zin drie keer schakelen. Begin in het Engels, stap over naar Nederlands en eindig in het Venrods dialect. Prachtig toch. Ik hou Nederland goed in het oog via BVN. Ik ben vaak beter op de hoogte dan de Nederlanders zelf, denk ik."