Katja Broers
Oostelbeers | Voor de rubriek 'Hoe is het toch met?' ging Peel en Maas op bezoek bij Katja Broers. In haar topdagen als atlete op de middellange afstand werd ze meerdere malen nationaal junioren kampioen. Met haar blikken we terug op haar carrière en kijken naar het heden.
Bijna twee jaar geleden keerde Katja Broers (39) terug naar haar roots: Brabant. Geboren in Rijen woonde ze vervolgens 26 jaar in Venray, maar verhuisde weer naar het Brabants land om in Oostelbeers, een dorpskern van de gemeente Oirschot, het leven met haar man en twee zoons van 6 en 3 jaar voort te zetten. In het nabij gelegen Hilvarenbeek werkt ze enkele dagen per week in een praktijk voor topfysiotherapie.
Als 11-jarige kwam Katja Broers naar Venray. "Mijn vader Thijs kreeg een leidinggevende functie bij Rank Xerox. 12 april 1991, een speciale datum omdat op die dag ook Eurodisney in Parijs werd geopend." Ze werd lid van Jong Nederland, maar toch was er iets anders wat al snel haar interesse wekte: de atletiekbaan van Venray. "Ik deed in Rijen al aan atletiek. Als er clubkampioenschappen waren, werden die op een grasbaan op de vliegbasis gehouden. Wat mij opviel was dat Venray de luxe van een sintelbaan had."
Hardlopen kon ze aardig, zegt de atlete in alle bescheidenheid. Via Atletiek Vereniging Venray (later kwam de toevoeging Triatlon in de clubnaam ATV) kwam Broers in de Zuid-Nederlandse selectie en de nationale selectie. In de juniorentijd werd ze acht keer Nederlands kampioen, op de 600, 800 en 1000 meter. "Mijn eerste trainers bij Venray waren Lex Biessels, destijds docent op Jerusalem en sprintcoach Maurice Ambaum. Later zou ik de overstap maken naar Nijmegen, waar ik onder leiding van Has van Cuijk (overleden in 2014, red.) ging lopen voor het Seven Hills Running Team."
Als zestienjarige nam ze deel aan de Koningsrijkspelen op Curaçao. "Daar won ik goud op de 800 meter en zilver op de 1500 meter. Ik was geen sprinter, mijn afstanden waren de 400 en 800 meter." Na haar havo-diploma koos ze voor de studie fysiotherapie in Nijmegen. Tijdens de middelbare schoolopleiding kwam ze in contact met coach Gary Wilson, die haar een studiebeurs aanbood aan de University of Minnesota. Ze sloeg het aanbod af. "Misschien heb ik er nu spijt van, maar destijds heb ik in overleg met mijn ouders besloten om in Nederland te blijven. Mijn ouders waren altijd relativerend. Pas later kwam ik er achter hoe goed ik was." In haar woonkamer staan twee beeldjes die ze in 1998 en 1999 won als sportvrouw van de gemeente Venray. Het leverde haar de bijnaam De Blonde Pijl op.
'Ik trainde dagelijks op de atletiekbaan in Venray'
Bijzonder blijven ook haar starts bij prestigieuze wedstrijden als de Ivo van Damme Memorial in Brussel en de Fanny Blankers Koen Games. "Ellen van Langen is altijd mijn voorbeeld geweest. Ik heb nooit tegen haar gelopen, maar Van Langen wel een keer aan het werk gezien in Kerkrade. Wel heb ik een keer tegen Stella Jongmans gelopen. En mocht ik als junior met de nationale seniorenploeg op stage in Portugal en Zuid-Duitsland. Ik trainde dagelijks op de atletiekbaan in Venray, het leek soms wel mijn tweede thuis. Andere toppers op de club waren Monique Peeters en Jaap Jan Kroft." Met haar tijd 2.07,92 minuten op de 800 meter maakte ze indruk bij de Gouden Spike in Leiden. Atletiek en school stonden centraal in het leven van Katja Broers. Uitgaan hoorde daar niet bij, ze studeerde liever en vond vriendschap op de atletiekbaan.
Bij het sporten kreeg ze veel steun van haar vader, die de atlete overal naar toe bracht, naar trainingen en wedstrijden. Thijs Broers overleed begin 2018. Ze deed een stapje terug in de atletieksport, toen ze tijdens haar stage fysiotherapie met de keerzijde van topsport geconfronteerd werd. "Topsporters die met zichzelf zó in de knoop zaten, dat ze er moeilijk mee om konden gaan, of hun verhaal konden vertellen. Die nog wel hard wilden lopen, maar wat niet meer lukte." Zelf deed ze haar sport altijd met veel plezier. 26 jaar was ze lid van ATV Venray. "Sinds mijn verhuizing kom ik steeds minder in Venray, ik mis de atletiekbaan nog wel."
'Roparun heeft grote indruk op me gemaakt'
Onlangs deed Katja Broers als fysiotherapeut een nieuwe ervaring op als vrijwilligster aan de Roparun. Ze werd al eerder gevraagd om mee te werken, door een familielid, die inmiddels overleden is aan kanker. "Het bleef toch kriebelen, iets doen voor een ander. Door en voor mijn nichtje heb ik meegewerkt aan de Roparun, met start in Parijs en finish in Rotterdam. We waren met een team van 26 personen (Team Reeshof for cancer, Tilburg; red.): lopers, fietsers, verzorgers en fysiotherapeuten. Tijdens de wedstrijd heb ik nog een stukje meegelopen. De ervaring met de Roparun heeft grote indruk op me gemaakt."